جامعه‌ی خبری در مناطق کردنشین نیازمند روزنامه‌نگارانی مستقل و متفکر و با شخصیت حرفه‌ای است که افکار جامعه را برای توسعه و پیشرفت و آینده‌ای دموکراتیک مهیا کنند.
روژان‌پرس: بیش از یک صد سال از انتشار اولین روزنامه کُردی می‌گذرد و از آن تاریخ تا به امروز به طور کلی مطبوعات کُردی با محدودیت‌ها و تنگناهای بی‌شماری مواجه بوده است. هر چند در سال‌های اخیر به لحاظ کمی شاهد رشد مطبوعات کردی در ایران بوده‌ایم، با این وجود همین رشد کمی نیز به شدت تحت نظارت و کنترل بوده و به لحاظ کیفیت و محتوا نیز متأسفانه چندان رضایت‌بخش نیستند.
غلبه زبان فارسی، عدم استقلال مالی و بعضاً فکری، کنترل و نظارت شدید، هویت‌گریزی، ضعف در بازتاب خواسته‌های راستین جامعه، عدم برخورداری از دانش روز رسانه‌ای و خودسانسوری شدید از جمله ویژگی‌های بسیاری از مطبوعات محلی کردی هستند.
متاسفانه کمتر خبرنگار و روزنامه‌نگاری پیدا می‌شود که از استقلال مالی و فکری برخوردار باشد. به عبارت دیگر ما کمتر روزنامه‌نگار آزاد و خودمختاری را سراغ داریم که خارج از دایره قدرت باشد و بتواند به‌راحتی هسته قدرت را نقد کند.
متأسفانه در چند سال گذشته و هم کنون نیز خیلی از افراد که سواد و شخصیت خبرنگاری را ندارند با پشتوانه مراکز قدرت و ثروت وارد میدان و حرفه مطبوعات شده‌اند تا از فواید آن به سود خود منتفع شوند، نه اینکه در خدمت رسالت مطبوعات باشند.
بااین‌حال جامعه‌ی خبری در مناطق کردنشین نیازمند روزنامه‌نگارانی مستقل و متفکر و با شخصیت حرفه‌ای هست که افکار جامعه را برای توسعه و پیشرفت و آینده‌ای دموکراتیک مهیا کنند.
اما در مورد رسالت مطبوعات کردی می‌توان گفت که رسالت آنها باید بر محور روشنگری هویتی و بحث پیرامون فرهنگ اصیل و ایده بازگشت به خویشتن باشد. اهمیت مطبوعات کردی در صورتی که به آنها اجازه فعالیت آزادانه داده شود، همانا می‌تواند پاسداری، تقویت و شناساندن زبان و فرهنگ کردی به جوامع دیگر باشد؛ بنابراین فعالین مطبوعات محلی بهتر است خود را در مقام یک پزشک اجتماعی ببینند و به شناسایی بیماری جامعه محلی و ملی خود بپردازند.
مطبوعات محلی باید آغازگر عصری جدید و پرامید و روشنی برای جوامع محلی خود باشند. مطبوعات محلی می‌توانند با درج خبر و بیان رویدادهای محلی نقش بی‌بدیلی در ساختن افکار عمومی داشته باشند. بعلاوه باید اشاره کرد که شناخت مخاطب و نیازهای جامعه کردی اساسی‌ترین گام در جهت موفقیت مطبوعات محلی است؛ اما تک صدایی بودن، ورود سود جویان و غیر حرفه‌ای‌ها به عرصه مطبوعات، خودسانسوری و... از جمله مشکلات پیش روی مطبوعات کردی است. نباید فراموش کرد که نشریات کردی همچنین به دلیل بالا رفتن هزینه‌های اجاره دفتر، چاپ، کارکنان، بیمه، مالیات و غیره مدت‌هاست که با مشکلات مالی دست به گریبان هستند.
* پژوهشگر سیاسی
آدرس کوتاه خبر:
