متاسفانه در نظر گرفتن رتبه نامناسب برای بسیاری از همکاران ارجمند، آنقدر جو پر از اعتراض و نارضایتی به وجود آورده است که زبان سخن‌وران هم از بیان آن قاصر است و عاجز.
علی لطفی دبیر دبیرستان‌های شهر مرزی مریوان است. او تا کنون چندین نامه به مقامات مسئول فرستاده و بخش‌هایی از نارسائی‌ها و مشکلات شهر زادگاهش را با آنان در میان گذاشته است.
آقای لطفی در تازه‌ترین نامه خود به وزیر آموزش و پرورش از وی خواسته است در محاسبه امتیازات و ملاک‌های طرح رتبه‌بندی معلمان تجدید نظر شود.
متن نامه بدین شرح است:
سلام
نشسته‌ام در انتظار این غبار بی‌سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی‌زند
همیشه بر این باور بوده‌ام که دانش‌آموزان مستعد، باهوش، عاشق کتاب، تدریس و مدرسه شغل مقدس معلّمی را انتخاب می‌نمایند؛ همان معلّم بودنی که به حرمتش، پیامبر اکرم(ص) فرمودند اِنّما بُعِثتُ معلّما (به عنوان یک معلم برگزیده شده‌ام)
کاک یوسف نوری؛
درست است که با عشق و علاقه شغل مقدّس معلمی را انتخاب نموده‌ایم اما تا به حال از وزارت آموزش و پرورش هیچ دل خوشی (نه از لحاظ مادی و نه از لحاظ معنوی) ندیده‌ایم. آخرین بار این دل ناخوشی‌ها، مسئله رتبه‌بندی فرهنگیان ایران زمین می‌باشد.
متاسفانه در نظر گرفتن رتبه نامناسب برای بسیاری از همکاران ارجمند، آنقدر جو پر از اعتراض و نارضایتی به وجود آورده است که زبان سخن‌وران هم از بیان آن قاصر است و عاجز.
مهمتر از آن هم این است که یک فرهنگی نمی‌داند به کجا و چه کسی صدای اعتراض خویش را برساند.
دل خراب من دگر خراب‌تر نمی‌شود
که خنجر غمت از این خراب‌تر نمی‌زند
جناب آقای وزیر؛
آنقدر از شغل معلمی خسته شده‌ام و درد دل‌های بی‌جوابی در سینه دارم که خطاب به شما با فریاد بلند اعلام می‌نمایم:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است
و فریاد است و فریاد.
حال چند سوال خطاب به وزیر آموزش و پرورش:
۱- آیا مجلسی، مراسمی، جلسه‌ای و حتی شبکه‌ای از شبکه‌های ماهواره‌ای سراغ دارید که تا حالا چندین و چند بار در آنها، رتبه‌بندی معلّمان، مورد تجزیه و تحلیل خواص و عوام قرار نگرفته باشد؟
۲- آیا کارمندان سایر ادارات و ارگان‌های دولتی دیگر مثل ما فرهنگیان، شب و روز و خور و خوابشان شده بحث رتبه‌بندی و پیگیری نمودن حقوق دریافتی ماهانه‌اشان؟
۳- در این روزها گویا که جریان رتبه‌بندی عملی شده و به ایستگاه پایانی‌اش رسیده، اما ای کاش به ایستگاه پایانی نمی‌رسید!
چون عجب ایستگاه تلخ و ملال‌آوری بود.
آیا شنیده‌اید که اجرای رتبه‌بندی به این شیوه، بیشتر از اجرا ننمودنش دل فرهنگیان زیادی را دردمند نموده است؟
۴- جناب وزیر؛ اگر بر این عقیده پایدار هستید که ما فرهنگیان به علت بارگذاری ننمودن مدارک و مستندات موفّق به کسب رتبه مورد رضایت خویش نشده‌ایم، باور بفرما که فن تدریس معلم، دلسوزی‌های معلم نسبت به دانش‌آموزان این مرز و بوم، نظم و انضباط کاری معلم، اصول و آیین کلاس‌داری معلم، قدرت بیان معلم و سایر توانمندی‌هایش مثل پرورش و تربیت متخصصین علوم گوناگون، اساتید دانشگاهی، مخترعین و مهندسین را هیچ احدالنّاسی نمی‌تواند در هیچ سایتی از سایت‌های اینترنتی بارگذاری نماید تا در نتیجه آن هیئت‌های ممیّزی به بررّسی‌اش بپردازند.
کلام آخر اینکه با استناد به وصیت‌نامه امام علی(ع) که به مالک اشتر فرمودند: ای مالک اگر مقام، ماندنی بود به من و تو نمی‌رسید.
ما فرهنگیان از آقای رئیس جمهور و یوسف نوری به عنوان وزیر آموزش و پرورش و نمایندگان مجلس شورای اسلامی علی‌الخصوص اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات خواستاریم که در اقدامی سریع با برگزاری جلسه کاری، کاری کنند کارستان تا در نتیجه آن دل پر اندوه و رنج‌دیده ما فرهنگیان را شاد گردانند و گرنه مجبور هستیم مدام در کلاس درس و مدرسه شعر زیر را زمزمه کنیم
دراین سرای بی کسی، کسی به در نمی‌زند
به دشت پرملال ما، پرنده پر نمی‌زند
علی لطفی دبیر آموزش و پرورش کردستان-مریوان
آدرس کوتاه خبر:
