کنکور، جدال آرزوها و اضطراب‌ها

جدالی جدایی‌ناپذیر فارغ از تمامی استرس‌ها و فشارهای زندگی روزانه برای رسیدن به آرزوهای کوچک و بزرگ خود برای ساختن آینده‌ای که در خاطرات کودکی‌اشان رقم خورده است.

به نقل از برخی منابع:

در سال 1403 بیشتر از 13 دانش‌آموز از ابتدای سال اقدام به خود‌کشی کرده‌اند

{وزیر آموزش وپرورش در 23 دی 1403 گفت: خودکشی یکی از مهمترین آسیب‌های اجتماعی است که باید آن را به درستی مهار کنیم؛ یک نفر هم برای ما رقم بزرگی است.

وی در ادامه افزود: اگر سلامت روحی و روانی دانش آموزان را فراهم نکنیم علم دیگر معنا ندارد}.

کنکوری که به جای اینکه موقعیت اجتماعی دانش‌آموزان را ارتقا بدهد منجر به پایان یافتن زندگی آنها بشود ارزشی نخواهد داشت.

زمانی کنکور تنها یک آزمون برای ورود به حوزه‌ی دانشگاه بود اما در حال حاضر با تغییرات به وجود آمده موجب شده که تمرکز دانش‌آموزان معطوف به چندین مورد از جمله تاثیر سوابق تحصیلی، برگزاری کنکور در دو نوبت، جدایی کنکور فرهنگیان و... شود و هر لحظه از مراحل تحصیل دانش‌آموزان تاثیرات سرنوشت‌سازی بر روی آینده‌ی آنها می‌گذارد. از سوی دیگر احساس نابرابری که همچون یک ابر تاریک بر روی ذهن و روان دانش‌آموزان سایه انداخته، کسانی که در مدارس با امکانات محدود و منابع نا کافی تحصیل می‌کنند، کمبود معلمان با استعداد و عدم حمایت‌های خانوادگی و مشکلات اقتصادی که در بسیاری از مواقع دانش‌آموزان را مجبور به کارهایی چون خودکشی و یا ترک تحصیل و رفتن به دنبال کارهایی با درآمد هرچند ناکافی می‌کند.

همه‌ی این مسائل باعث شده تا دانش‌آموزان از خود بپرسند که آیا این تغییرات فرصتی است برای آنها یا یک تهدید علیه آرزو‌هایشان؟

و اما مهم تر از اینها چگونگی مطالعه و برنامه‌ریزی برای این ماراتن است که دگرگونی‌ها و پیچیدگی‌های پی در پی در قوانین و الزامات آن دانش‌آموزان را در دام خود انداخته و آنها باید انتخاب کنند که چگونه و با چه روشی می‌توانند خود را برای آن آماده سازند؟

این ابهامات به قدری پیچیده و در هم تنیده است که به راحتی می‌تواند از تمرکز آنان بر روی مطالعه و یادگیری آنها بکاهد و فرصت خود را که باید صرف دانش و مهارت خود کنند از دست بدهند.

این دگرگونی‌ها هر چند با نیت اصلاح و بهبود شرایط طراحی شده اما در عمل به باری سنگین بر دوش دانش‌آموزان تبدیل شده، فرصت‌ها همه دست به دست هم داده‌اند تا فضای آموزشی را به عرصه‌ای از نگرانی و ناامیدی‌ها تبدیل کنند.

برای اینکه این تغییرات به ثمر بنشیند لازم است تا در کنار اصلاحات، توجه ویژه‌ای به حمایت‌های روانی و مشاوره‌ای از دانش‌آموزان شود. باید یاداور شد که در این مسیر تنها هدف، کسب نمرات عالی نیست که ارزش دارد؛ بلکه حفظ آرامش و تعادل روانی در هر مرحله از زندگی تحصیلی نیز به همان اندازه مهم است. تنها دراین صورت است که نسل جوان می‌تواند با امید و آرامش قدم در راه آینده بگذارد.