«بال میمون» نقد و رونمایی شد

با حضور اساتید حوزه هنرهای نمایشی و داستان‌نویسی مجموعه نمایشنامه کُردی «بال میمون» نوشته هنرمند سقزی»تریفه کریمیان» در سنندج رونمایی شد.

به گزارش خبرنگار روژان پرس، جلسه نقد و رونمایی این کتاب دیروز چهرشنبه 31 خرداد در سالن شماره ۲ پردیس سینمایی بهمن سنندج برگزار برگزار شد.

عطاء نهایی مهمان ویژه مراسم بود و جمال محمدی، صابرنیکبخت، امید ورزنده و بیان عزیزی نقطه نظرات خود را در باره کتاب بیان کردند.

در مراسم رونمایی از نمایشنامه «بال میمون» در سنندج بیان شد که نمایشنامه کُردی اگرچه قدمتی ۱۲۵ ساله دارد ولی آنچنان گسترش پیدا نکرده و امروز یکی از ظرفیت‌های گمشده ادبیات کُردی به شمار می رود.

رئیس مرکز کردستان شناسی دانشگاه آزاد گفت: براساس مستنداتی که جمع‌آوری کردیم قدمت نمایشنامه نویسی کُردی به ۱۲۵ سال پیش بر می‌گردد.

دکتر امید افزود: در بین ژانرهای ادبی نمایشنامه در ایران به ویژه کردستان زیاد مورد توجه قرار نگرفته و می‌توان گفت یکی از ظرفیت‌های گمشده ادبیات کُردی به شمار می‌رود.

صابر نیکبخت یکی از نمایشنامه‌نویس‌های کردستانی هم در این مراسم اظهار کرد: کردها هم می‌خواهند در خصوص دنیای خود با جهان گفت‌وگو کنند که یکی از راه‌های دستیابی به این مهم نوشتن کتاب در زمینه‌ها و ژانرهای مختلف است.

وی اضافه کرد: نمایشنامه کُردی را بیشتر در هویت، زمان و گفتمان بزرگی می‌بینم و با وجود اینکه بیش از یکصدسال از قدمت آن می‌گذرد ولی معتقدم در سه دهه اخیر گسترش پیدا کرده است.

نیکبخت ادامه داد: امروز اگر کتابخانه رنگین و بزرگی از نمایشنامه‌های کُردی نداریم به مسائل مختلفی اعم از اقتصاد، سیاست، امنیت و آرامش بر می‌گردد.

وی بیان کرد: نمایشنامه‌های امروز ما بیشتر به گزارش‌نویسی وقایع و رویدادها شبیه است تا نمایش‌نامه.

این نمایشنامه نویس اضافه کرد: خلا پرسونا در داستان و سینما و نمایشنانه ما وجود دارد و متاسفانه نمایشنامه بال میمون هم عری از این اشکال نیست..

تریفه کریمیان، نویسنده نمایشنامه کُردی بال میمون هم در این مراسم اظهار کرد: این کتاب حاوی سه نمایشنامه است که در ۲ نمایشنامه نگاهی به آثار برجسته جهانی هم چون شاه لیر داشتم.

وی با اشاره به اینکه این کتاب در ۱۱۹ صفحه به همت انتشارات گوتار منتشر شده است، افزود: اگر نمایشنامه نویس های دیگر کشورهای دنیا امروزه بیشتر در ارتباط با امور بدیهی می‌نویسند ما مدام به سمت بازآفرینی فاجعه‌ها می‌رویم.