تعدادی از لباس‌های سنتی(کردی) کوردی که حالا دیگر به فراموشی سپرده شده‌اند و شاید در موزه‌ها باحسرت باید آن‌ها را جستجو کنیم نظیر: سرون، گل ونی، تا کاری، بان سری، مقنعه، کلنجه، کرواس، لچگ، فرجی، کلاش، سخمه و… نمادهای فاخر فرهنگ بومی ما هستند.
اخیراً یکی از مخاطبان نوشت:“من اینستا نداشتم یعنی کلا جز تلگرام به‌خاطر گروه‌های کاری هیچی نصب نکرده بودم از این چالش‌های کوردی لکی و ترکی هیچ اطلاعی هم نداشتم یه روز که از سر کار برگشتم، دکتر دندانپزشکم از ایلام تماس گرفت که هرچه زودتر بیایید و ویزیت بشید! من و همسرم به زادگاهمان ایلام سفر کردیم. من لباس کوردی پوشیدم و همسرم یه مانتوی معمولی.. حوصله لباس رسمی نداشتم از بس همیشه لباس رسمی تنمه بخاطر شغلم. درایلام مردم داخل مطب چهار چشمی نگاهم می‌کردن، در مسیر سنگ فرش خیابان طالقانی چندتا دختر و پسر که خیلی توجهشون به ما جلب شده بود بیخ گوشمون راه میرفتن که بفهمن ما با کدوم لهجه کوردی صحبت می‌کنیم.شگفت زده شده بودم که چرا عابران از لباس کوردی من متعجب‌اند؟!
لباس کوردی که جای تعجب ندارد! “
عصر ما به عصر ارتباطات مشهور است برخی نیز از نام هایی چون عصر گفتگوی تمدنها ، دهکده‌ی جهانی و … نام می برند.
وقتی از کلمه‌ی “ارتباط” صحبت می‌کنیم، ذهنمان به سمت وسایل الکترونیکی و نرم افزاری جدید می رود اما کلمه ارتباط که در معنی عام با مفاهیمی چون تماس ، گفتگو ، برخورد و… تعبیر می‌شود دارای هسته های نهفته‌ای است که حجم مفهومی آن را بسیار عمیق‌تر می‌کند.
با توجه به پیام ارسالی بالا می‌خواهم ذهنتان را به شیوه‌ای کهن از ارتباطات که ریشه در سنت و فرهنگ و تمدن جوامع مختلف دارد آشنا کنم؛
“ارتباط بی کلام فرهنگی با محتوای پوشش اصیل و کهن”
بارها در فیلم‌ها دیده‌ایم و در کتاب‌ها خوانده‌ایم که مردان و زنان اسکاتلندی دامن و پیراهنی با نام “تارتان” و مردم عرب، لباسی گشاد به نام عبایه، مردم یونان باستان، لباسی با نام “کلامیس” و مردم گرجستان لباسی با نام “چوخا” و آلمانی‌ها لباس سنتی “لدرهوسن” می‌پوشند.
این لباس‌ها بسته به نوع، زمان و مکان رفت و آمدشان با لباس فرم و راحتی تغییر می‌کند و به آن سنت پوششی خود افتخار می‌کنند. هر کدام از این لباس‌ها، انعکاسی از ژرفای تاریخ، فرهنگ و سنت آن جوامع است.
ایران بزرگ به سبب وسعت، تمدن کهن، جمعیت دارای تنوع قومیتی بسیار از کورد، لر، ترک ،عرب، ترکمن، گیلک، بلوچ و… می‌باشد که فرهنگ پوشش مردمان هرکدام از این قومیت‌ها شاید از فرهنگ پوشش برخی کشورها، شده غنی‌تر باشد.
در میان این قومیت‌ها، قوم کورد که در پراکندگی نقشه ایران بزرگ مرزدار غرب آن از جنوب غرب تا غرب و شمال غرب هستند دارای تنوع فرهنگی و پوشش بسیار غنی می‌باشد و در میان استانهای کردنشین استان ایلام به سبب ماهیت سنتی، فرهنگی و جمعیتی و قرار گرفتن در میان استانهای عرب نشین خوزستان و لر نشین لرستان، دارای پوششی متفاوت از دیگر استانهای غرب بوده است. که این پوشش طی قرن‌ها کامل شده است.
در گذشته لباس کوردی مردمان ایلام با سبکی ساده که نشان از آرامش و حجب و حیای بیش از حد آنان داشت و رنگهای متنوع آن زیبایی دو چندانی به چشمان مخاطب می‌بخشید ارتباطی عمیق و صمیمیتی روز افزون ایجاد می کرد . این ارتباط که از آن می توان به ارتباطی مفهومی و بی کلام نام برد در میان مردمان عام و خاص رواج داشت . مردمانی که توانسته‌اند لباس اصلیشان را حفظ کنند بی‌شک در بسیاری موارد از ورود سنت‌های غلط به فرهنگشان پیشگیری خواهند کرد و نسبت به احیای نمادهای فرهنگی هویت ساز خود اهتمام می‌ورزند
تعدادی از لباس‌های سنتی(کردی) کوردی که حالا دیگر به فراموشی سپرده شده‌اند و شاید در موزه‌ها باحسرت باید آن‌ها را جستجو کنیم نظیر: سرون، گل ونی، تا کاری، بان سری، مقنعه، کلنجه، کرواس، لچگ، فرجی، کلاش، سخمه و… نمادهای فاخر فرهنگ بومی ما هستند که بایسته است در تولید محتواهای مکتوب همچون داستان‌ها و رمان‌ها، از آن‌ها نام ببریم و در جشن‌ها از این نوع البسه بپوشیم تا به بوته فراموشی سپرده نشوند.
منبع: مهران‌نیوز
آدرس کوتاه خبر:
