شنبەی سیاە اسرائیل انفجاری بود که حماس فقط فتیلەی آن را کشید، مواد منفجره آن اما ترکیبی از فساد سیاسی، تداوم اشغالگری و سکوت جهانی در برابر یک بی‌عدالتی بزرگ بود.
همزمان با جنگ اسرائیل و حماس و از چند روز قبل از آن، دولت ترکیه در حال بمباران زیرساخت‌های حیاتی و مناطق مسکونی در شمال شرق سوریه است.به گزارش دیدەبان حقوق بشر سوریە، بیش از ۶۵ نیروگاه برق، تاسیسات سد، پالایشگاه نفت و گاز، انبارهای غله، بیمارستان، هتل و... هدف بمباران‌های ترکیه قرار گرفتەاند.
این اقدامات که در سایەی سکوت جامعەی جهانی هنور ادامه دارد، بدون شک جنایت جنگی بوده و باید روزی مرتکبان آن محاکمه شوند.
بهانەی ترکیه یک بمب‌گذاری بدون تلفات در آنکاراست که گروه‌های کُرد ترکیه مسئولیت آن را پذیرفتەاند. اساسا معلوم نیست چرا فدراسیون کردهای سوریه باید تقاص آن را بدهد.
در واقع دولت ترکیه همان رفتاری را با کردها دارد که اسرائیل با فلسطینیان انجام می‌دهد: همان منطق، همان سیاست و همان ابزار.
بهانەی هر دو دولت امنیت و در قرائتی افراطی تهدیدات وجودی علیه امنیت ملی است.
اگر کسی بگوید تقصیر خودتان است که دولت تان را "بدجور" و یا در "بدجایی" ساختەاید، حتما تروریست است؟
بگذارید واژەهای بدجور و بدجایی را توصیف کنم!
وقتی شما در دهەی بیست سدەی بیست دولت تان را بر خوانشی افراطی از ناسیونالیسم ترک بنا می‌نهید و عملا به انکار هویت و حقوق دست کم بیست درصد از جمعیت کشور می‌پردازید و واژگان کُرد و کردستان را ممنوع می‌کنید، یعنی از روز اول خراب‌کاری کرده و هزینەی آن را باید بدهید.
تازه کردهای ترکیه به کنار! یعنی چه نمی‌گذارید کردهای سوریه و عراق هم بیاسایند تا مبادا موجب بدآموزی کردستان آناتولی شوند!
"بدجایی" هم استعارەای از تنگناهای ژئوپولتیک و پهنای اندک "ارض موعود" است.
اکنون استراتژیست‌های یهود و راست‌گرایان افراطی با علم به این موضوع می‌گویند که جا برای دو دولت نمی‌شود و راه حل دو دولت سالبه به انتفاء موضوع است.
خوب! تقصیر فلسطینی‌ها چیست؟ آنها که شما را دعوت نکردەاند. تازە خودتان قبلا قطعنامەی تقسیم فلسطین را پذیرفتەاید و دولت اسرائیل را بر اساس آن تشکیل دادەاید.
همانطور که بنیادگذاران جمهوری ترکیه بر مبنای قرارداد بدنام لوزان متعهد به تاسیس دولتی فراگیر و کثرت‌گرا شده بودند.
آقای اردوغان! اگر با منطق زور و ایدەی قدرت از لولەی تفنگ بیرون می‌آید، بشود علیه دیگران تاخت و تاز کرد، اسرائیل سیاه‌ترین روزهای تاریخش را به خود نمی‌دید!
تازه توان نظامی اسرائیل کجا و شما کجا که غایت قدرت‌نمایی تان علیه قرەباغ کوچک و باریکەای ذره‌بینی در شمال غرب سوریه به‌نام عفرین است.
مگر جرات کردید حتی یک گلولەی مشقی علیه یونان شلیک کنید و یا پس از تهدید سیسی یک سانتی‌متر از طرابلس به سمت غرب لیبی بروید.
می‌دانم که شما چند سالی برای ملت مظلوم فلسطین هم اشک تمساح ریختید و حتی لقب امیرالمومنین هم گرفتید؛ اما همان بهتر که آرمان فلسطین را سه طلاقه کردید و به اصل خود بازگشتید!
شما جزو دستەای از رهبران راست‌گرا هستید که با آمیزه‌ای از دین و ملی‌گرایی و در حقیقت قسمی ناسیونالیسم مذهبی، در داخل استبدادی دزدسالار به راه انداخته و در خارج به کرات صلح را به خطر انداختەاید.
گروە نتانیاهو، پوتین، اوربان، مودی، شی و... را می‌گویم!
گروهی از رهبران که مرزهای فیزیکی کشورشان را به‌جای قوانین بین المللی با تاریخ، قومیت، مذهب و فرهنگ تعریف می‌کنند.
از دید پوتین، اوکراین همان روسیه است و شایستەی زیست بە عنوان ملتی مستقل نیست.
در ذهن شی تایوان و انتخاب دمکراتیک مردم آن و حقوق دریایی کشورهای ساحل دریای چین پشیزی نمی ارزد و الزامات چین تاریخی ارجح است.
صهیونیست‌های مذهبی هم به بهای نادیده گرفتن ارزش‌های دمکراتیک استدلال می‌کنند که اسرائیل دولت - ملت نیست و کشور قوم یهود است.
شما هم که در حال بازنویسی امپراتوری عثمانی در دو نسخەی متفاوت هستید: برای خاورمیانە و غرب آسیا و شمال آفریقا: همان اتحاد اسلام معروف و برای مرکز آسیا هم پان تورانیسم!
تازه تمدن‌گرایی استبداد محور این حسن را دارد که ریشه‌های تاریخی جهت تقویت دوستی و همکاری با متحدانتان فراهم می‌آورد!
مثلا نقش بی بدیل یهودیان بنیادگذار پان تورانیسم در سدەی 19 در زمانی که هنوز ترک‌های عثمانی از آن بی خبر بودند.
آرتور لملی، وامبری و دیوید لئون کوهن را می‌گویم و در دوران متاخرتر کسانی چون شاپشال خان و...
در دیدار با نتانیاهو و مقامات اسرائیلی احتمالا این اسامی را مرور می‌کنید و نیازی به یادآوری آن نیست.
قصدم چیز دیگری است. زمینی که زیر پای اسرائیل لرزید، می‌تواند برای شما هم بلرزد.
وقتی ستم به غایت برسد و ستمگری به روالی عادی بدل شود، وقوع انفجار خشم ستمدیدگان و رنجبران قطعی است.
شنبەی سیاە اسرائیل انفجاری بود که حماس فقط فتیلەی آن را کشید، مواد منفجره آن اما ترکیبی از فساد سیاسی، تداوم اشغالگری و سکوت جهانی در برابر یک بی‌عدالتی بزرگ بود.
آدرس کوتاه خبر:
