به نظر من بیشتر نمایندگان مجلس دست‌نشانده و با پیشینه بوروکراتیک هستند که وضع موجود و نفع شخصی و جناجی را بر مسئله پیشرفت و توسعه مقدم می‌دانند.
روژان پرس: آنچه به مجلس هستی و معنای دموکراتیک می‌بخشد، تصویب قوانین و تدابیر نظارتی به‌روز و کارآمد به نفع مردم یک جامعه است. اما در رابطه با دلیل افزایش شاخص فلاکت در مناطق کُردنشین، شناخت از ماهیت نوع خاصی از ذهنیت حک شده بر اندیشه کارگزاران مجلس در ارتباط با توسعه در مناطق کُردنشین بسیار مهم است. منظور من از نوع خاصی از ذهنیت توسعه، وجود ذهنیتی دوگانه‌انگار، ایدئولوژیک، مرکزگرا، امنیتی و آمرانه در امر توسعه برای حوزه‌های کُردنشین است؛ بنابراین از دید من میزان توانایی نهاد مجلس برای غلبه بر بحران فلاکت در مناطق کُردنشین، بستگی به تصویب و تعبیه قوانینی دارد که در درجه اول بستر را برای توسعه ذهنیت توسعه‌یافته با ویژگی‌هایی چون مداراپذیری، مفاهمه محوری، آینده‌نگری، مصالحه‌گری و مشارکت‌پذیر فراهم کند و این امر نیز محقق نمی‌شود مگر اینکه سازوکار انتخاباتی برای ورود افرادی با ذهنیت توسعه‌یافته به مجلس فراهم شود.
تا زمانی سازوکار انتخاباتی تغییر نکند ما باید انتظار ورود افراد غیر مستقل، دست‌نشانده، وابسته و فاقد اراده به مجلس را داشته باشیم. در همین راستا به جرئت می‌توان گفت اکثر قریب به اتفاق نامزدهای مجلس در مناطق کُردنشین تربیت سیاسی ندارند. تربیت سیاسی به این مسئله بر می‌گردد که نخبه‌های سیاسی تربیت شده از مجرای آموزش حزبی، از آنجا که در یک فرایند زمانی و سلسله‌مراتبی در درون یک حزب تربیت شده‌اند، نسبت به آنهایی که تربیت سیاسی ندارند و بدون شناسنامه و یک شبه عرصه‌های مدیریتی را تسخیر می‌کنند، مسئولیت‌پذیرتر و متعهد‌تر و پاسخگوتر هستند؛ بنابراین از تبعات فقدان سازوکار انتخابات عادلانه و تنگ کردن عرصه سیاست بر روی غیر خودی‌ها، ورود افراد نالایق و غیر مردمی و غیر حرفه‌ای به مجلس می‌باشد که در ظاهر نماینده مردم منطقه اما در بنیاد نماینده مراکز قدرت و ثروت هستند و دقیقاً داستان توسعه‌نیافتگی مناطق کردنشین از همین جا شروع می‌شود؛ یعنی ورود غیر حرفه‌ایها به مجلس و یا به عبارتی ورود آنهایی که تربیت سیاسی ندارند و در نتیجه خطر بازتولید ذهنیت ضد توسعه را برای مناطق کردنشین به ارمغان خواهند آورد.
بنابراین فهم معادله توسعه‌نیافتگی در مناطق کردنشین بسیار آسان است مکانیسم دولت به این شکل است افراد و یا نامزدهای مستقل با ذهنیت توسعه‌یافته که پیش‌شرط توسعه در مناطق کردنشین است را به حاشیه می‌برد و این یعنی خود مجلس و مکانیسم انتخاباتی مانع عمده بر سر راه توسعه‌یافتگی در مناطق کردنشین است. به بیانی دیگر نهاد مجلس به پرورش‌گاه کاراکترهایی با ذهنیت ضد توسعه تبدیل شده است. با این تفاسیر به نظر من بیشتر نمایندگان مجلس دست‌نشانده و با پیشینه بوروکراتیک هستند که وضع موجود و نفع شخصی و جناجی را بر مسئله پیشرفت و توسعه مقدم می‌دانند و در نهایت اینکه از تبعات توسعه ذهنیت ضد توسعه افزایش فساد مالی و سیاسی، رواج پارتی‌بازی، بی‌عدالتی، باج‌خواهی و استفاده نامشروع از مقام و موقعیت شغلی، تظاهر‌گرایی و تشکیل شبکه‌ای از گروهای مافیایی خواهد بود که منافع خود را بر منافع جمع ترجیح خواهند داد.
* پژوهشگر سیاسیمنبع: روژان شماره ۵۵۸/ سرمقاله
آدرس کوتاه خبر:
