نجیب‌زادگان خدوم ایل گه‌ڵواخی

روژان پرس: ترکیب جمعیتی میهن عزیزمان ایران، رنگین کمانی است که زینت خاصی را به این مرز و بوم بخشیده است. اقوام و طوایف، عشایر، ایل و تبارهای متعدد خود فرصتی را به این دیار عنایت کرده تا زیبایی‌های آن در جلوه‌های زیبایی نماگر شود. هریک از رنگ‌های این رنگین کمان باعث نمایان شدن رنگ کناری می‌شود و اگر رنگی حدف گردد، جلوه کلی آن کاهش می‌یابد و لاجرم در حفظ تک تک رنگ‌ها بایدکوشید؛ در چنین شرایطی است که اتحاد و یکپارچگی معنی واقعی خود را پیدا می‌کند.

بۆیه پێم خۆشه فه‌سڵی به‌هاران

ده‌س اکه‌نه مل گوڵان چوون یاران

چه‌ن خۆشه ژیان له ڕیزی یاران

وه‌کوو ڕیزی گوڵ کاتی به‌هاران

داری یه‌کیه‌تی گه‌ر بێته سه‌مه‌ر

لق و پۆی ده‌روا بانتر له خوه‌ر

ترجمه:

فصل بهار را به این جهت دوست دارم که گلها در کنارهم‌اند و هریک سبب زیبایی گل کناریش شده و زندگی ما هم وقتی لدت‌بخش است که همانندگل‌های بهاری درکنار هم باشیم.

شجره طیبه اتحاد و همدلی وقتی به ثمرنشست، شاخ و برگ آن بالاتر از خورشید قرارخواهد گرفت.

آری به راستی مسکن و ماوای ما ایران، زیبا و دوست‌داشتنی و (حب‌الوطن من الایمان) را با تمام وجود درک می‌کنیم. ناگفته پیداست که وابستگی هر ایرانی به تیره و تبار و محل  جغرافیایی خویش بیشتر است و این فضیلتی بس عظیم برای ابناء بشر است. چنانچه حضرت امام جعفرصادق(ع) می‌فرمایند: هرکس از طایفه و نژاد خویش بیزاری جوید به خدای خویش کفر ورزیده زیرا وجود اقوام و زبان‌ها و رنگ‌های گوناگون از نشانه‌های خداوند است و فلسفه آن شناخت همدیگراست.

در گوشه غربی وطن عزیزمان ایران یعنی در استان کردستان اقوام و طوایف مختلفی به سرمی‌برند که در طول تاریخ در رشد و توسعه آن، ایفای نقش کرده و هیچگاه در این باره خستی روا نداشته‌اند و برحسب نیاز زمان و مکان به مملکت خویش خدمت کرده‌اند.

شهرستان دیواندره خاستگاه و محل تجمیع اکثر قبایل و عشایر است  و اغلب طوایف صاحب نام در این شهر ودیار بوده‌اند.

این طوایف و ایل و تبار در درازنای تاریخ مورد بی‌مهری واقع شده‌اند و در طول یک قرن اخیر توسط شاه طهماسب صفوی در سال۱۲۹۸ه.ش و خاندان پهلوی در سال۱۳۱۴ه.ش ازخانه وکاشانه خویش تبعید گشته‌اند و در دیگر استان‌های کشور مسکن داده شده‌اند و چه مرارت‌ها و سختی‌هایی که در این راه متحمل شده و چه جان‌هایی که در غربت چهره در نقاب کشیدند و...

اما به محض دست‌یابی به فرصت، باز به محل سکونت اجدادی خود برگشته و زندگی را از نو آغاز کرده‌اند و دوباره برای خدمت به وطن کمرهمت بسته‌اند.

درانقلاب ۱۳۵۷عشایر و اقوام نقش بسزایی داشتند و تازه درصدد بهره‌گیری از نعمات آن بودندکه متاسفانه، فضا چنان غبارآلود گشت که حق و حقیقت دیده نشد و این نجیب‌زادگان مورد قهر و بی‌مهری  قرارگرفتند و عرصه چنان تنگ و حصر شد که باز مجبور به ترک جلای سرزمین اجدادی شدند.اما از انجایی که از کوزه همان برون تراود که در اوست» این بزرگواران به استمرار خدمت پرداختند و با حضور معنادار در مراکز علمی و آموزشگاهی و خدماتی و اقتصادی از اصلاح خود و خانواده غفلت نورزیدند و اینک الحمدلله هریک برای میهن و جامعه خود، الگو و سرمشقی هستند و علیرغم نامرادی‌های رواداشتن به آنان، از در صفا و صمیمیت برآمده  و با اغماض و گذشت، در ارائه خدمات ماندگار به سرزمین اجدادی خویش دریغ نورزیدند. زیرا دریافته‌اند که تنها راه نجات هر قوم و قبیله‌ای علم و دانش و وحدت و یکپارچگی است.

این بزرگان علاوه بر مشارکت در ساخت مساجد منطقه، مدارس زیادی نیز ساخته‌اند که به عنوان نمونه عکس چند مورد از آنها در این گزارش آمده است.

اخیرا سعادتی نصیب شد و با سفر به مهرشهر کرج از جمعی از این نجیب‌زادگان دیداری خانوادگی صورت گرفت. به راستی بر ما معلوم گردیدکه بزرگان همچو خورشیدند که بر همه می‌تابند... امیدوارم درخشندگیشان مستدام باد

عکس‌ها از نجیب زاده «عسل امینی» فرزند جمشیدخان امینی