بهشت زیر پای گدایان حرفه‌‌‌ای نیست

کمک به همنوع رسالت انسانی است که مورد تائید همه باورهای آسمانی و زمینی قرار گرفته اما استفاده از این رسالت در همه باورها یکسان نیست، بهره‌‌‌گیری از آن برای نجات از گرفتاری، دفع بلا، افزایش روزی، بازکردن کلید درهای بهشت، تصفیه مال از حرام و خودنمائی در تمام جوامع رایج است.

 گذشت از دارایی یک امر مطلق نیست که شامل حال هر ژنده پوش و خواهشگر شود زیرا افرادی هستند که هیچ نیازی مادی نداشته و گدائی را پیشه اصلی خود ساخته چون درآمد بالا دارد، فاقد خستگی است و از مالیات معاف می‌‌‌باشد.

اخلاق بنیاد اصلی فرهنگ کورد است و در درازای تاریخ بدین خصلت نیکو مشهور بوده تا جائی که از ابتدای خلقت تا کنون تکیه‌‌‌گاه گرفتاران بوده است اما این ویژگی نتوانست سودی به حال خودش داشته باشد چون هرچه می‌‌‌کشد از دل پاکش است.

در این روزها بازار حقه‌‌‌بازی چنان گرم شده که بسیاری افراد قید آبرو و ایمان را زده و برای پول گرفتن از مردم دست به هر کاری می‌‌‌زنند و بهترین راه برای رسیدن به هدف «گدائی» است، هر روز اخباری از موجودی‌‌‌های چند صد میلیارد تومانی، املاک وسیع و ماشین‌‌‌های گران قیمت آنها منتشر می‌‌‌شود.

اما بازهم مردم ما به این افراد باور کرده و دست دراز آنها را با اسکناس پر می‌‌‌کنند، غافلند از اینکه مستحقین آبرودار بسیاری در کنج خانه‌‌‌ها نشسته اما دست به گدائی نمی‌‌‌زنند، گویا فراموش کرده‌‌‌اند که سرای سالمندان سنندج، دختران بی‌‌‌بضاعت دم‌‌‌ بخت، کودکان بی‌‌‌سرپرست، بیماران ناتوان در پرداخت هزینه و بیکاران فاقد سرمایه چشم انتظار همت آنها هستند.

کردستان بیش از 1500 نهاد و موسسه خیریه دارد که می‌‌‌تواند خیرات و نذورات را به دست مستحقان رسانده و از هدررفت پول مردم و سرازیر شدن همت نیکوکاران به جیب چند کلاهبردار جلوگیری کنند.

بحث تنها هدررفت پول مردم نیست بلکه باید این را دانست که حضور گدایان در کردستان عوارض فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی و امنیتی دارد زیرا اینها کوله‌‌‌باری از ناهنجاری به همراه دارند از جمله آنها شکستن قبح گدائی، ترویج فحشا، گسترش بیماری‌‌‌های واگیر و سرقت است.

اگر تبریز شهر بدون گداست به این معنا نیست که مردم این شهر همه ثروتمند و نیازی به گدائی ندارند بلکه به این معناست که مردم پول خود را در جیب جماعتی کلاهبردار و کلاش نمی‌‌‌ریزند بلکه آن را در مسیر درست هدایت می‌‌‌کنند از جمله می-توان به تامین سرمایه بیکاران، هزینه تحصیلی، برپایی نمایشگاه صنایع دستی و هنری، درمان بیماران، تجهیز مراکز نگهداری از کودکان بی و بدسرپرست و مجتمع‌‌‌های سالمندان.

اما دراستان ما همه نهادهای حمایتی و موسسات مردمی با مشکل کمبود بودجه روبرو هستند اما روزانه در همین سنندج میلیاردها تومان پول را به نام انسانیت و سخاوت به گدایان حرفه‌‌‌ای می‌‌‌دهند و شهرهای کردستان تبدیل به جولانگاه گدایان حرفه‌‌‌ای شده تا جائی که شهرتمان به سایر کشورها رسیده و گدایانی از استانهای مجاور و کشورهای خارجی به دیار کوردها می‌‌‌آیند.

 اخیرا تعدادی از گدایان عراقی، افغانی، پاکستانی و سوریه‌‌‌ای در سنندج مشاهده شده‌‌‌اند که تعدادی از آنها توسط شهرداری دستگیر و روانه کشورهایشان شدند.

پس بیائید دست از این همت سمی برداریم تا هم مستحقین تامین شوند و هم دیارمان را از عوارض منفی گدایان حرفه‌‌‌ای پاک کنیم و این را قبول کنیم که بهشت زیر پای گدایان حرفه‌‌‌ای نیست.