ماموستا جمیل یار دیرین ماموستا عثمان هورامی و جزو چند چهره برجسته تاریخ معاصر موسیقی هورامان است که صدها اثر ماندگار در این عرصه از وی به یادگار مانده است و ده‌ها اثر خاطره‌انگیز و زیبا با ماموستا عثمان هورامی و دیگر هنرمندان بزرگ این دیار اجرا کرده است.
ماموستا جمیل احمدی متخلص به «جمیل نوسودی» هنرمند توانا، خوش‌صدا، با شخصیت و محبوب هورامان به دلیل بیماری درگذشت؛ این خبر، دل میلیون‌ها انسان کُردزبان به ویژه هورامی‌زبان‌ها را به شدت لرزاند و قطعاً ضایعه‌ای جبران ناپذیر است.ماموستا جمیل یار دیرین ماموستا عثمان هورامی و جزو چند چهره برجسته تاریخ معاصر موسیقی هورامان است که صدها اثر ماندگار در این عرصه از وی به یادگار مانده است و ده‌ها اثر خاطره‌انگیز و زیبا با ماموستا عثمان هورامی و دیگر هنرمندان بزرگ این دیار اجرا کرده است.
ماندگاری نوای زیبای سیاچمانه به دلیل هنرآوایی هنرمندان بزرگ این دیار است و نمی‌توان از صدا و آواز و هنرنمایی هنرمندان بزرگی همچون محمد حسین كیمنه‌ای، صباح هورامی، بخشا، توفیق زاوری، شفیع کیمنه‌ای، حسن خاور، محمد ماضی‌بنی، جلال هرسینی، جمال چشمیدری، روح الله دله‌مرزی، باقی احمدی کولیژی، مجید مجیدی‌پور، سعدی عمرانی حکیم ژیواری، اسماعیل حمیدی و..... گذشت اما در واقع باید اذعان داشت این ماندگاری در ابتداء مدیون تلاش و هنرنمایی بزرگانی همچون ماموستایان عثمان هورامی و جمیل نوسودی است که نقش ارزنده‌ای در معرفی بیشتر آن به دنیایی موسیقی داشته‌اند و از پیشگامان این عرصه و عامل شناسنامه‌دار شدن آن شده‌اند و سرود خوان ملی دیار هورامانات بوده‌اند.
درست است که ماموستا عثمان هورامی یکه‌تاز سیاوچمانه بوده و کمتر کسی در هنر سیاچمانه توانسته با او رقابت کند اما به گفته خود ماموستا عثمان، ماموستا جمیل از پیشروان و پیشگامان این عرصه بوده و ماموستا جمیل را گنجینه صدا و آواز موسیقی هورامان قلمداد کرده است.
ماموستا جمیل با تلاش و استعداد والایش به یکی از اساتید موسیقی کهن و عرفانی هورامان تبدیل شد و امروز در کردستان و به ویژه اورامانات کسی نیست از صدا و هنرش بهره و لذت نبرده باشد. صدای که آرام بخش و تسکین دهنده است و این به قدمت و هنر و باور هورامان برمی گردد.
زیر و بم‌های بسیار طولانی حنجره اش و صدای زیبایش یادآور پستی‌ها و بلندی‌های کوه‌های هورامان است و هر چند هر شنونده کُردزبانی با هر لهجه ای از آن لذت خواهد برد اما تا هورامی نباشی، به خوبی و پر واضحی تراوت و الهامات چنین صدای های اهورایی را درک نخواهی کرد و خوش به حال اهل این که دیار که همزمان از اساتیدی همچون علی مردان، طاهر توفیق، سید علی اصغر کردستانی، حسن زیرک، ناصر رزازی، محمد ماملی و... بهره می گیرند و هم کسانی چون ماموستایان عثمان و جمیل و حسین برایشان آرامش دهنده و الهام بخش است.
ماموستا جمیل فردی افتاده و با اخلاق بود و همیشه برای بزرگان هنر و پیشکسوتان فرهنگ، احترام خاصی قائل بود و همیشه هنرمندان بزرگتر از خود را می‌ستود و همیشه ماموستا عثمان را کاکه خطاب می‌کرد (یعنی برادر بزرگتر) و هنرمندان جوان را مشوق و همراه بود. از خصوصیات دیگر این زنده‌یاد مومن بودن، بی‌آلایشی و بی‌ادعایی و پاک‌بودنش بود و چندین جلسه افتخار شد در خدمتش بودم.
در سال‌های دوری که از وی تجلیل کردیم و در شبی که در منزل جناب مهرزاد چندین ساعت در کنارمان بود از اینکه انجمن تجلیل از هنرمندان از سنندج برای اولین بار از وی تجلیل کرده، محجوبانه سپاسگزار بود.
سیاچمانه مانند «هوره» نوایی باستانی و کهن است که بدون نیاز به هیچ ابزار موسیقی اجراء می شود و تا اصیل نباشی حنجره ات برای خواندنش یاریت نمی کند و ماموستا جمیل از اصیل های این اصالت بود، و هست و تا کُرد و هورامی هست و تا زبان کُردی و هورامی ماندنی باشند ماموستا جمیل و هنرمندانی مانند وی می مانند و همیشه مانا و ماندگارند به مانند سرودهایی چون هوره و سیاوچمانه.
* روزنامەنگار، فعال فرهنگی و مدیر انجمن تجلیل از مفاخر و هنرمندان کردستان
آدرس کوتاه خبر:
