فرمانداران و بخشداران باید از قالب سیاستمداری سنتی بیرون آمده و در قامت سیاستمدار مدرن درآیند
روژانپرس: یکی از علائم بلوغ جوامع، این است که از مطلقانگاری مثبت یا منفی نسبت به شخصیتها دست بر میدارد و تلاش میکند قضاوت منصفانهتری نسبت به آنها داشته باشد.
برای انتصاب فرمانداران بیایید قضاوت نقادانه و دو جانبه را تمرین کنیم. به نظر شما مهمترین نقطه قوت و ضعف فرمانداران گذشته چه بوده و در انتخاب و انتصاب فرماندار آینده بومی یا غیر بومی چه معیاری باید مد نظر باشد؟
واقعیت آن است که اصناف و اقشار مختلف اولویتهای متفاوتی دارند. حقوقدانان از منظر حقوق، فقها از منظر فقه، اقتصاددانان از منظر اقتصاد، برای اهالی فرهنگ و علم، آموزش اولویت اصلی است و بقیه امور به مرحله بعدی اولویت تنزل مییابند.
به همین دلیل اگر اداره جامعه صرفأ به یکی از اینها واگذار شود بیم آن میرود که به یک اولویت بهایی بیش از حد داده شود و به امور مهم دیگر بهایی کمتر. هر رشته و دیسیپلین علمی نگاه خاصی را به افراد تلقین میکند و افراد را بر میانگیزد تا به جهان از زاویه خاصی نگاه کنند که طبعأ نگاه جامعی نخواهد بود.
اما یک فرماندار سیاستمدار، ضمن اجرای سیاست عمومی دولت از طريق هماهنگ ساختن فعاليتهای مختلف مؤسسات دولتی و محلی، بخشها و روستاها و همچنين برقراری حفظ و نظم امنيت داخلی و انجام انتخابات عمومی و... محدودیت هر نگاه و فواید هر رویکرد را میفهمد و تلاش میکند که خود را در هیچ کدام این قالبها محدود نکند.
سیاستمدار کسی است بر اساس تجربه زندگی خود میآموزد به هر چیز بهای لازم و وزن مناسبی بدهد؛ لذا سیاستمداران شاقول و میزان اولویتدهی به امور مختلف هستند و مانع از افراط و تفریط در این عرصه. هر چقدر سیاستمدار زندگی غنیتر یعنی حاوی تجربههای دست اول بیشتر و تجربههای همنشینی با افراد مختلف و فراز و فرودهای بیشتری داشته باشد سیاستمدارتر میشود.
فرمانداران و بخشداران باید از قالب سیاستمداری سنتی بیرون آمده و در قامت سیاستمدار مدرن درآیند. ویژگی سیاستمدار سنتی، شخصی کردن سیاست است در حالیکه سیاستمداران مدرن بر کاهش نقش فرد و برجسته کردن نهادها تاکید دارند. به عنوان مثال در کشورهای عربی میزان حضور عکس مسئولان آنها در عرصههای عمومی مثل فرودگاه سنجه خوبی از میزان شخصی بودن سیاست این کشورهاست! در مقابل کشورهای دیگری که سیاستمدارانی در جایگاه دبیرکل سازمان ملل دارند.
سالهاست که کشور و استان کردستان از نظر تعداد متخصصان رشد خوبی کرده است، فرصتهای رشد جوانان ما کم نیستند، اما مسأله کمبود سیاستمدار حرفهای و ششدانگ است؛ سیاستمداری که به قول آن شاعر از اهالی امروز باشد و با تمام افقهای باز نسبت داشته باشد و لحن آب و زمين را خوب بفهمد. درک زمینه و روح زمانه ویژگی یک سیاستمدار ششدانگ و حرفهای است. این سیاستمدار میتواند جامعه را به سمت توسعه حرکت دهد و سیاست را غیر شخصی کند.
آیا انتصاب فرمانداران «سیاستمدار» متخصص ششدانگ، به درخواست و مطالبهگری انقلابیون و حامیان مردمی دولت سیزدهم رقم خواهد خورد، یا بهطریقی دیگر بازاندیشی میشود!
آیا در آینده ایران ما، استان ما، چنین سیاستمدارانی ظهور خواهند کرد؟ آیا جوانان بومی متخصص مجال بروز خواهند داشت؟ امیدوارم که اینگونه باشد.
*کارشناس ارشد مهندسی عمران
چاپشده در روزنامه روژان شماره ۵۶۸ چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۰
آدرس کوتاه خبر: