روژان شماره 603

زبان رسانه‌ای عنوان یادداشت روز شماره 603 روزنامه روژان است به قلم هژیر الله‌مرادی مدیر مسئول است. در این یادداشت آمده است:

وجود رسانه‌های رسمی به ویژه شبکه‌های اجتماعی و انتشار آنی خبرها امروزه جایی برای تامل و صبر و وقت‌کشی برای کسی باقی نگذاشته است.

اگر رسانه‌ها را مطابق تعریف علمی آن پلی برای انتقال خبر و مفاهیم روز به ویژه برای طیف‌هایی که امکان و فرصت دیدار حضوری ندارند بدانیم بدون شک رسانه، زبان رسمی آن دو طرف است. معمولا این دو طرف در جامعه ما یکی دستگاه عریض و طویل حاکمیت است و دیگری مردم. بگذریم از اینکه اگر این زبان الکن و یا نارسا باشد چه پیامدهایی برای طرفین ایجاد می‌کند اما اگر طرف‌ها قائل به مرجعیت رسانه باشند قاعدتا نباید اجازه دهند که منظور و نظرشان به‌طور ناقص و یا مخدوش منتشر شود و از سوی دیگر نهایت جایگاه را برای رسانه‌ها قائل باشند و نسبت به تولیدات رسانه‌ای حساسیت به خرج دهند و در نهایت نسبت به اظهار نظر خود در رسانه‌ها بی‌تفاوت نباشند؛ چرا که در صورت انتقال ناقص و یا مخدوش پیام، این بی‌تفاوتی در انظار عمومی نوعی تایید لکنت زبان گوینده تلقی می‌شود که اگر عمومیت یابد دیگر امکان اصلاح آن نیست و یا اصلاح‌اش به مراتب سخت‌تر است کما اینکه از قدیم گفته‌اند آب ریخته بر زمین را نمی‌شود جمع کرد.

نقل است روزی پیرزنی ضعیف‌البصر، لُچ‌چشم (دارای بیماری استرابیسم) از کنار برجی مرتفع عبور می‌کرد. نگاهی به برج کرد و گفت بشکند دستی که این برج را ساخته است. مهندس طراح بنا چون این حرف را شنید گفت مادر؛ چرا مگه ایرادش چیست؟ زن همچنان که نگاه می‌کرد گفت مگر کوری، نمی‌بینی برج کج است!!؟

مهندسِ با تدبیر، بلافاصله به یکی از کارگران دستور داد تا تیرکی چوبی را تکیه‌گاه قسمت کج برج (به زعم پیر زن) کردند و سپس پیر زن را در زاویه‌ی مخالف جهت قبلی نشاند و گفت حالا چطور است؟ و پاسخ شنید «الان خوب شد!»

بسیاری از شایعات، با تدبیر در همان لحظه اول قابل مهار است اما وقتی بر سر زبانها افتاد همان حکم آب ریخته را دارد.

الغرض در ر‌وزهای اخیر و به ویژه بعد از فرو ریختن بنای متروپل در آبادان خبرهایی از نا ایمنی بناها و از حمله احتمال ناامن بودن پل مردوخ سنندج بر سر زبان‌ها افتاد و نگرانی‌هایی را در بین شهروندان سنندجی دامن زد اما سرعت عمل استاندار نسبت به این احتمالات و صدور دستور فوری بررسی ایمنی پل و انتشار خبر آن بر بسیاری از ذهنیت‌ها اثر مثبت گذاشت.

اولین تاثیر این واکنش سریع، حصول اطمینان از سوی مردم نسبت به مدیران است؛ اینگونه مردم متوجه می‌شوند که مدیر ارشد استان نسبت به زبان رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی بی‌تفاوت نیستند و لذا این ذهنیت در بین مردم قوت می‌یابد که مدیران نسبت به سایر موضوعات از جمله گرانی و تورم و... نیز بی‌تفاوت نیستند.

قصد نگارنده تایید یا رد احتمال ناایمنی پل مردوخ نیست بلکه اشاره به کسانی است که مانند آن پیر زن لوچ‌چشم، رویدادهای جامعه را از دید انحرافی خود می‌بینند نه آنگونه که هست.

انتشار دستور استاندار در کنار بازدیدهای گاه و بیگاه و سفرهای ایشان به مناطق دور و نزدیک و ملاقات‌های مستمر هفتگی از جمله رفتارهایی است که می‌تواند زخم بی اعتمادی را در جامعه التیام بخشد و دایره فعالیت کژچشمان را محدود کند.