پژوهشگری از محله قطارچيان سنندج

«سيد یدالله نجفی» در 24 مهر 1325 (ه.ش) در محله قطارچيان شهر سنندج به دنيا آمد و تا نه سالگی در سنندج سكونت داشت و به علت مهاجرت پدر به شهر سقز عازم آن شهر شد و دوره متوسطه را در دبيرستان‌هاي سعدی و شاهپور وقت گذراند و بعد از اتمام دوره دبيرستان در سال 1346 (ه.ش) به خدمت سپاه دانش در آمد. بعد از اتمام خدمت در سال 1348 (ه.ش) وارد دانشكده كشاورزی دانشگاه تبريز شد.

او بعد از پايان تحصيلات در بانك كشاورزی كردستان به عنوان ناظر طرح كشاورز در شهرستان مريوان به خدمت مشغول شد، ولی بعد از هشت ماه بانك را رها كرد و برای ادامه تحصيل به دانشگاه تهران رفت. او در اول تابستان سال 1354 (ه.ش) به استخدام سازمان خدمات درمانی كردستان در سنندج در آمد و در آنجا خدمات ارزنده‌ او در پست‌های كارشناسی و اموری كه ارتباطی با تحصيلات وی نداشت تعجب همكاران را بر انگيخت لذا بعد از هشت سال خدمت در بهياری در سال 1362 (ه.ش) به سازمان كشاورزی كردستان منتقل شد و به عنوان معاون برنامه‌ريزی كشاورزی و رييس طرح و بررسی‌های كشاورزی مشغول به كار شد، ولی به علت نياز دانشگاه آزاد اسلامی به نيروی متخصص، او از تاريخ 7 مهر 1364 (ه.ش) به عنوان كارشناس و محقق در بخش آموزشی شروع به كار كرد و بعد از 18 ماه مجدداً به سازمان كشاورزی كردستان باز گشت.

اين بار ارتباط نامبرده با روستاييان باعث شد كه به نوشتن، مطالعه و تحقيق در مورد مسائل دوستایی و کشاورزی روی آورد كه از جمله اين فعاليت‌ها بايد از كتاب جغرافيای عمومی كردستان كه از طرف موسسه انتشارات امير كبير تهران در سال 1369 ش چاپ شد ياد كرد. اين كتاب حاصل 7 سال تلاش او در گرما و سرمای كردستان و تحقيق و پژوهش در دشت‌ها، كوه‌ها و جنگل‌هاست و با صرف هزينه فراوان با همكاری بيش از صد نفر مهندس، كارشناس و صاحب نظر و با مطالعات فراوان تهيه شده است.

مهندس نجفی علاوه بر كتاب مزبور تاليفاتی ديگر به شرح ذيل دارد:

1- آشنايی با روستاهای شهرستان سنندج كه شامل وضعيت باغ‌ها، مزارع، دشت‌ها، كوه‌ها وتوليدات و آثار تاريخی و باستانی 500 روستای اين شهرستان است

2- كشت توت فرنگی در كردستان

3- هه‌وه‌توو

4- دشت‌های كردستان

5- كشت پنبه در كردستان

6- فضای سبز شهر سنندج

7- وضعيت انگور سياه در كردستان

8- وضعيت گلابی در كردستان

9- وضعيت گردو در كردستان

10- گياهان داروئی در كردستان

11- مهاجرت روستاييان در كردستان

در طول سال‌های خدمت همواره مردم او را مردی دلسوز، فعال و دقيق توصيف كرده‌اند كه به زيردستان نهايت كمك را كرده است.

این پژوهشگر و محقق کردستانی در تابستان سال 1374 به تهران منتقل و در وزارت كشاورزي به عنوان كارشناس طرح و مطالعات مشغول به كار شد و اوايل سال 1381 (ه.ش) به افتخار بازنشستگی نايل آمد.

وی كماكان در تهران سكونت دارد.