بیکاری در کردستان معضلی که حل نشد

نرخ بیکاری پاییز 1403 به تفکیک در استان‌های کشور اعلام شد و همانگونه که پیش‌بینی می‌شد استان کردستان با ثبت 9/3 درصد بالاتر از میانگین کشوری (7/2 درصد) کماکان بعد از سیستان و بلوچستان و کرمانشاه همچنان مایل به دل کندن از صدر جدول بیکاری نیست! اما جای این سوال مطرح است که چگونه با این همه تغییر مدیریتی طی 40 سال اخیر همچنان کردستان با وجود ظرفیت‌های عظیم طبیعی و انسانی کماکان  در دام بیکاری گیر کرده است؟

هدف از تغییرات در حالت کلی تغییر شاخص‌هاست نه تنها شاخص‌های اقتصادی بلکه شاخص‌های اجتماعی، فرهنگی و... و این در حالیست که طی 40 سال گذشته که استانداران و فرمانداران زیادی آمدند و رفتند، شاخص‌ها علاوه بر اینکه بهتر نشد بلکه بحران‌های استان  از جمله بحران بیکاری  امروز به شکل شدیدتری مردمان این دیار را تهدید می‌کند و تغییرات متعدد دولتمردان  و عدم  حل معضل بیکاری نشان می‌دهد ما اهداف کلی را نمی‌شناسیم و در نتیجه هیچ راه حلی برای برون رفت از آن ارائه نمی‌شود.

شهرستان مریوان با وجود ظرفیت‌های بزرگی همچون دریاچه زریبار و مرز باشماق و جاذبه‌های کم‌نظیر طبیعی  همچنان  جوانان تحصیل کرده‌اش در کوهستان‌ها برای پیدا کردن یه تکه نان یخ می‌زنند، از بلندی‌ها پرت می‌شوند و می‌میرند.

بعد از سالها کشمکش هنوز متولی دریاچه زریبار مشخص نیست در حالیکه با یک سرمایه‌گذاری مطلوب از طریق بخش خصوصی در این حوزه  به صراحت می‌شود گفت دیگر در مریوان کولبری و بیکاری وجود نخواهد داشت. مرز باشماق هم همچنان به‌عنوان معما در ذهن مردم باقی مانده است که چرا سهمشان از آن فقط تریلی‌های کِشنده و تصادف و مرگ است و چرا از این ظرفیت ارزشمند برای رفع بیکاری این مردم استفاده نمی‌شود.

در پایان باید گفت طی سالهای اخیر اقدامات فرهنگی و عمرانی بسیار ارزشمندی همچون جاده جدید مریوان سنندج و تابلوی روستاها به زبان زیبای کوردی و نصب المان‌های مشاهیر کورد و بومی صورت گرفته که اینها زیرساختی مناسب برای حل مشکل اقتصادی و بیکاری است و هم اکنون وقت آن است که با برنامه‌ریزی دقیق و استفاده از ظرفیت‌های موجود شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی کردستان و علی الخصوص شهرستان مریوان بهبود یابد.

* دانش آموخته دانشگاه محقق اردبیلی