ده‌ها شخصیت برجسته و ماندگار در این دیار هنرنمایی کرده و می‌کنند و نامشان در قلب و تاریخ این سرزمین ماندنی بوده و خواهد بود.
ادبای مشهور و بزرگی در جهان و ایران بوده و هستند که دستی هم در هنرهای تجسمی به ویژه نقاشی داشته‌اند؛ یا نویسندگان و شاعرانی که در هنرهای بصری یا تجسمی نیز سرآمد بوده‌اند. هنرمندان زیادی هم بوده و باز هستند که اگرچه پیشه و هنر اصلی آنان نقاشی، طراحی، نقاشی‌خط و... بوده اما در زمره «نقاشان شاعر» و یا «شاعران نقاش» قرار گرفته‌اند. از میان هنرمندانی که در قالب نقش‌ها با کلمات صورت‌گری می‌کنند و در قالب خط‌اطر شاعری، می‌توان به ادبا و هنرمندانی همچون: هانس کریستین اندرسن، الیزابت بیشاپ، لئو تولستوی، رابیندرانات تاگ ور، ویکتورهوگ و هرمان هسه، فدریکو گارسیا لورکا، سیلویا پلات، سهراب سپهری، محمدابراهيم جعفری و...اشاره کرد.
استاد فردین صادق‌ایوبی از نقاشان شناخته‌شده‌ی هنر نوگرای کردستان و ایران است که در کنار تولید آثار و تجربه‌هایی که در هنرهای تجسمی داشته، توجهی جدی نیز به ادبیات، نویسندگی و سرودن شعر داشته و سالهاست این مسیر را دنبال کرده و این هنر نمایی‌ها رفتاری چندوجهی به شخصیت هنری او بخشیده است.شاید بی راهه نباشد که اگر نوشتن و سرودن شعر را از صادق ایوبی جدا کنند، نقاشی هم از او جدا شود چون در نقاشی‌هایش نیز، نقش‌ها سخن می‌گویند.
ارسطو می‌گويد هر هنری وقتی به نهايت کمال و کيفيت خود می‌رسد، تبديل به شعر می شود. شاید دليل گرايش فردین صادق ایوبی نيز از نقاشی به شعر، سرودن این فرضیه ارسطو باشد یا شاید هم شعر برای او همان چيزی است که همچون آينه خود را در آن ببينی، چرا که صادق ایوبی اعتقاد دارد که "حقیت هستی نه زمان، بلکه زبان است و ساحتِ حقیقی زبانِ آدمی را شعر می‌داند و می گویید آدمی در ساحت زبان شاعرانه به دریافتِ خویش و از آنجا به حقیقت وجود راه می‌یابد".
کتاب «در تابلوهایم اسب سوار ندارد» مجموعه اشعار فردین صادق ایوبی هنرمند نام‌آشنای کردستانی را در برگرفته است.در این کتاب که حدود 120 صفحه است بیش از 150 قطعه شعر به سبک شعر نو یا نیمایی به زبان فارسی در آن جای گرفته است. کار صحفه‌آرایی اثر توسط فیان کامپیوتر و طراحی جلد هم اثر هنرمند کاوه خداکرمی است. این اثر از سوی نشر پرهیب منتشر شده و به همت واحد آفرینش‌های ادبی حوزه هنری کردستان در بهار 1401 چاپ و عرضه شده است.
فردین صادق‌ایوبی نقاش، شاعر، نویسنده و هنرمند معروف کردستانی در سال 1341 شمسی در شهر سنندج متولد شد. پس از پایان دوران متوسطه، وارد دانشسرای هنر شد و پس از فارغ‌التحصیلی، به‌طور حرفه‌ای به نقاشی روی آورد و در سایه جدیت، پشتکار و تمرین مداوم به مرحله‌ای از استادی و توانمندی و معروفیت دست پیدا کرده که اکنون از بزرگان نقاشی کردستان و ایران به شمار می‌رود.
برگزاری حدود 50 نمایشگاه انفرادی و گروهی در ایران و خارج، نقاش برگزیده فستیوال بین‌المللی نقاشان جهان (۱۹۹۷ میلادی، دهلی نو، هندوستان)، نقاش برگزیده سومین نمایشگاه دوسالانه نقاشان ایران از جمله مهمترین فعالیت‌های وی به شمار می‌رود.استاد صادق‌ایوبی سالها سابقه تدریس در مدارس و دانشگاه‌های کردستان را در کارنامه دارد و حدود 60 مقاله فرهنگی و هنری وی در نشریات کشوری و منطقه‌ای به چاپ رسیده است. همچنین به این استاد برجسته کُرد سال ۱۴۰۰ مدرک درجه یک هنری (دکترا) اعطاء شد.
فردین صادق‌ایوبی یک نقاش، یک طراح، یک منتقد، یک نویسنده و یک شاعر است و این داشته‌ها و فعالیت‌ها نوشتن و پرداختن در مورد وی را سخت کرده است اما این مزیت‌ها سبب شده وی با دقت و تفکر، پیوند خوبی در شعر و نقاشی ایجاد کند و پیوند کهن شعر و نقاشی را دوباره به هم گره بزند و در خیلی از نقاشی‌ها و طراحی‌هایش رد پاهای شاعرانه‌ی زیبایی یافت می‌شود و می‌توان گفت صادق ایوبی هنرمندی است که نقاشی هایش را سروده است.
صادق‌ایوبی با رفتار، سخنان، آثار و اشعارش سعی دارد به ما بگوید که تحکیم دوستی‌ها و قرار گرفتن هر کس در جایگاه خود از عوامل پیشرفت در هنر و فرهنگ است چرا که یکی از ویژگی‌های شخصیتی و همچنین آثار این هنرمند، داشتن هویتی مستقل و برگرفته از فرهنگ و زندگی دیارش بوده و سبکی مختص ایجاد کرده که وی را در زمره هنرمندان صاحب سبک قرار داده است.
برای درک بیشتر فردین صادق ایوبی می‌توان به بخشی از سخنانش یا دیدگاه وی که در مقدمه کتاب شعر: "در تابلوهایم اسب سوار ندارد اشاره کرد که این چنین روایت کرده است: «تاریخ حضور انسان است به خاطر حقیقت و حقیقت تجلی ذات اطوار وجود در ادوار تاریخ، و هنر جلوه گاه وجود در نسبت با اسم حاکم بر آن دوره‌ی تاریخی و حقیقت آن است.
ذات همه هنرها شعر و همه هنرها می‌خواهند به مقامی برسند که شعر در آن جایگاه سکنی گزیده است.
انسان از آن روی که سخن می‌گوید انسان است، زبان منزلگه وجود است. در عهد پریروزی آدمی با زبان اُنس داشت و در این انس با زبان می‌زیست و خود را مقیم این منزل می‌دانست.
شاعران وارثان آن عهد پریروزی‌اند و شعر تمنای آن روزگار است در دورانی که عُسرت نام دارد و خود زبان فی حدذاته عامل و رادع گذشت از تفکر کنونی ست چرا که حقیت هستی نه زمان بلکه زبان است. اینکه در نگاه انسان معاصر زبان ابزار و وسیله ارتباط است، هرگز ما را به حقیقت زبان هدایت نمی‌کند و چون حبابی بر آن ما را از حاقِ زبان دور می‌سازد. آری ساحتِ حقیقی زبانِ آدمی همانا شعر است و آدمی در ساحت زبان شاعرانه به دریافتِ خویش و از آنجا به حقیقت وجود راه می‌یابد.
راه یافتن به پیدائی امرِ پنهان شعر، افق نگاه پس فردایی است با زبانی غیر از زبان متافیزیک زده‌ی جهانی که خدایش پول است. شعر گذر از کوره راه‌های گیلی و سرانجام سکونت در ساحتِ تفکر پست متافیزیک است».
هنری ماتيس می‌گويد هنر بيان آن چي زی است که در درون هنرمند است و صادق ایوبی نیز هنرمند بودن را مستلزم رنج عمیق می‌داند و اعتقاد دارد که هنرمند باید غم هستی‌شناسی داشته باشد و جدای از غم فردی، در غم هستی‌شناسی با هستی نسبت پیدا کند و بایستی به مردم یادآوری کند که زندگی زیباست. در آثار هنری و شعری صادق ایوبی عشق و زندگی شعله‌های روشنی هستند و خاموش شدن صدای اسلحه و خشونت و به تعالی رسیدن جامعه از اهداف هنری اوست و تلاش برای یاددادن درس زندگی کردن به کودکان، برقراری آشتی و تعالی عشق بوده و هست.استاد فردین صادق ایوبی بر هنرهای مختلف تسلط دارد و جدای از تبحر و استادی در نقاشی و طراحی، با دانش وافری که دارد از جمله نویسندگان و ادباء توانمند به شمار می‌آید و کردستان دیار ادباء، هنرمندان و مفاخر است و ده‌ها شخصیت برجسته و ماندگار در این دیار هنرنمایی کرده و می‌کنند و نامشان در قلب و تاریخ این سرزمین ماندنی بوده و خواهد بود. با توجه به تجربه، تلاش و کوشش چندین دهه‌ای و تولید آثار فاخر و ارزشمندی که فردین صادق‌ایوبی داشته وی نیز به بخشی از تاریخ معاصر هنر کردستان مبدل گشته است و همراه و همزاد مردم و رنج‌ها و شادی‌های آنان بوده و با آنان نیز مانده و می‌ماند.
آدرس کوتاه خبر:
