شما با اختلاس‌هایتان تنها ضربه به اقتصاد کشور نزدید؛ کاش فقط این بود چون ما عادت داریم به قناعت کردن و با آن کنار می‌آییم؛ ولی شما بی انصاف‌ها ضربه مهلک را به جوانان ما زدید و آنها را بدبین کردید و این منظره همه را آزار می‌دهد و این گناه بخشودنی نیست!
روژان پرس: امروز یک جمله از مارک تواین دیدم با این عنوان: «هیچ منظره‌ای غم‌انگیزتر از دیدن یک جوان بدبین نیست». چند بار این جمله را خواندم و به عمق آن فکر کردم؛ جوانان دور و اطراف خود را یک لحظه از نظر گذراندم؛ می‌خواستم این خصلت را در یک لحظه در تمام آنها به زعم خودم بررسی کنم؛ برخوردهایشان در جمع خانواده، دوستان و فامیل؛ طرز حرف زدنشان، نگاهشان، وقت بیان دیدگاه‌هایشان، اظهار نظرهایشان در رابطه با مسائل روز و حوادث و اتفاقات دور و برشان؛ باور نمی‌کردم چقدر زود همه اینها در این حافظه‌ای که گاهی اوقات به آن شک می‌کنم گذشت و توانست به من یک جواب سریع به دهد که شاید خیلی دقیق نباشد ولی تقریبا یک پاسخ کلی به من داد. آری؛... متاسفانه این روزها اکثر جوانان شهر و کشورم بدبین هستند و به قول این جمله مارک تواین، هیچ منظره‌ای از این، غم‌انگیزتر نیست که جوانی با آن همه عشق و انرژی و پتانسیل و کارآمدی که برای هر کشوری بزرگترین ثروت آن محسوب می‌شود، بدبین باشد و دم از ناامیدی و ناکارآمدی و بیهودگی بزند.
آخر اگر یک جوان نتواند کاری کند، مشکلی حل نماید، فکر کند، خلاقیت به خرج دهد، ایده بدهد و انگیزه را به دیگران تزریق کند، پس دیگر از چه کسی می‌توان این انتظار را داشت؟؟ اگر انگیزه، جسارت، امید، فکر و شجاعت از یک جوان گرفته شود، آیا می‌توان این انتظار را از افراد میانسال و پیر جامعه داشت؟
تا دنیا دنیا بوده، جوانان منشاء تغییر، امید و انگیزه و اصلاح در هر جامعه‌ای بوده‌اند و اگر غیر این باشد دیگر هیچ امیدی به بهتر شدن نیست. پس بیایید حوانانمان را دریابیم. از خانواده شروع کنیم؛ نگذاریم بدبینی در آنها ریشه پیدا کند. ای انسان‌های طماع که به قول سعدی: «چشم تنگتان جز با خاک گور سیر نمی‌شود.»
شما با اختلاس‌هایتان تنها ضربه به اقتصاد کشور نزدید؛ کاش فقط این بود چون ما عادت داریم به قناعت کردن و با آن کنار می‌آییم؛ ولی شما بی انصاف‌ها ضربه مهلک را به جوانان ما زدید و آنها را بدبین کردید و این منظره همه را آزار می‌دهد و این گناه بخشودنی نیست!
آخر اگر یک جوان نتواند کاری کند، مشکلی حل نماید، فکر کند، خلاقیت به خرج دهد، ایده بدهد و انگیزه را به دیگران تزریق کند، پس دیگر از چه کسی می‌توان این انتظار را داشت؟؟ اگر انگیزه، جسارت، امید، فکر و شجاعت از یک جوان گرفته شود، آیا می‌توان این انتظار را از افراد میانسال و پیر جامعه داشت؟
تا دنیا دنیا بوده، جوانان منشاء تغییر، امید و انگیزه و اصلاح در هر جامعه‌ای بوده‌اند و اگر غیر این باشد دیگر هیچ امیدی به بهتر شدن نیست. پس بیایید حوانانمان را دریابیم. از خانواده شروع کنیم؛ نگذاریم بدبینی در آنها ریشه پیدا کند. ای انسان‌های طماع که به قول سعدی: «چشم تنگتان جز با خاک گور سیر نمی‌شود.»
شما با اختلاس‌هایتان تنها ضربه به اقتصاد کشور نزدید؛ کاش فقط این بود چون ما عادت داریم به قناعت کردن و با آن کنار می‌آییم؛ ولی شما بی انصاف‌ها ضربه مهلک را به جوانان ما زدید و آنها را بدبین کردید و این منظره همه را آزار می‌دهد و این گناه بخشودنی نیست!
آدرس کوتاه خبر: