بهار با همه ویژگیهایش، دلربا، شگفتآور، نشاطآفرین و گیراست و حریفی است که دل میبرد.
بهار نخستین فصل در گاهشماری خورشیدی و سومین ماه در گاهشماری میلادی است. در نیمکرهٔ شمالی زمین، این فصل منطبق با سه ماه فروردین، اردیبهشت و خرداد بر پایه تقویم گاهشماری خورشیدی است. بهار واژهای فارسی است که در فارسی میانه و فارسی نوین به همین شکل بوده است. در فرهنگ عمومی برخی از کشورها، مثل ایران و افغانستان، به این فصل بسیار اهمیت میدهند، به طوری که حتی سال نو آنها در این فصل و با رسیدن خورشید به نقطهٔ اعتدال بهاری شروع میشود. آنها شروع این سال را با مراسمی به نام نوروز جشن میگیرند که سیزده روز طول میکشد.
بهار با نوروز آغاز میشود. نوروز نخستین روز سال خورشیدی، نخستین روز فصل بهار، نخستین روز ماه فروردین و نخستین روز برج حمل است که در آن شب و روز با هم برابرند.
به تعبیر بهتر، بهار فصل بازآفرینی یا آفرینش دوباره است. در میان فصلهای متعدد سال، بهار فرخندهتر از دیگر ایام است. سنتهایی که در نکوداشت آغاز بهار وجود دارد در دیگر فصلها یافت نمیشود و همانگونه که آغاز هفته (شنبه) را نمود و تجلی تمام هفته میدانند، آغاز بهار را تعیین کننده خوشی یا تلخی تمام سال میدانند؛ حتی این اندیشه نیز به شکل مَثَلی "سالی که نکوست از بهارش پیداست" در آمده است.
بهار با همه ویژگیهایش، دلربا، شگفتآور، نشاطآفرین و گیراست و حریفی است که دل میبرد. بهار آب زلالی است که کام تشنگان را سیراب میکند. بهار یعنی امیدواری به شکفتن مجدد، یعنی رستاخیز طبیعت، یعنی زندگی پس از مرگ و اشتیاق وصف ناپذیر زندگی.
به عبارت دیگر طبیعت پس از دوره افسردگی خزان، در طراوت بهار به وجد می آید و پذیرای دگرگونی می شود؛ دگرگونی های شگرفی که در طبیعت، موجودات زنده، پرندگان و انسان حاصل میشود. درختان و گیاهان در گذر از ر ک ود و رخوت زمستان ، به شور و جذبه بهار، جوانه میزنند. بهار آکنده از شادابی و طراوت است، بهار منشا تحول و دگرگونی است. بهار فصل تنوع است، تنوع رنگها و جلوه های طبیعت.
بهار حیات است و حیات آفرین، آنگونه که نسیم بهاری بر روحها و جانها میوزد، حیاتی دوباره در کالبدها میدمد و به عبارتی، بهار، علاوه بر سرزندگی، زندگیساز است. بهار فصل تازگی و سرسبزی است، فصلی که به زیباترین شکل ممکن، طبیعت را با گل و شکوفه میآراید تا جماعتی از این زیبایی انگشت به دهان بمانند.
در واقع بهار، فصل شکفتن لالههای واژگون است در دشتهایی که آدمی را محسور میکند و به طبیعت میکشاند. بهار یعنی پیچیدن عطر شکوفههای بهار نارنج در باغهای شیراز و گل دادن بوتههای گل محمدی در قمصر کاشان و سر در آوردن سوسن و ذنبق در بلندیهای زاگرس.
بهار، پیام آورعشق و رویش است. بهار جشن طبیعت است، طبیعت زیبایی که آدمی را مسحور میکند؛ به طوری که از سخن گفتن بازمانده و حرف هایش ناگفته در ژرفای جانش باقی میماند. بهار دمیدن روح حیات در کالبد طبیعت و فروردین فصل جریان خون در شاهرگ هستی است.
بهار عروس فصلهاست، فصلی که با تمام وجودش سعی میکند زیباییهای خلقت خداوند را به نمایش بگذارد. بهار فصل شکفتن است، فصل آغاز، فصل نو شدن، بهار جشن طبیعت است و گلها لباسهای رنگارنگ خود را به تن میکنند تا زیبایی خود را به رخ یکدیگر بکشند.
آدرس کوتاه خبر: