روژان شماره ۵۶۳

روژان پرس: نان، کوه و برف واژه‌گانی هستند که وقتی به آنها فکر می‌کنیم کولبر در ذهنمان تداعی می‌شود؛ شغلی که نه با اراده و خواست مرزنشینان بلکه متاثر از اقتصاد بیمار و نابرابری‌ در توزیع عادلانه ثروت و منابع ملی بر بخشی از ساکنان مناطق مرزی تحمیل شده است. کسانی‌که در کشاکش سختی روزگار برای تامین معیشت زندگی‌اشان، مردانگی و استواری را معنایی تازه‌ بخشیده‌اند؛ ظاهرشان مثل مردمان عادی است اما اراده و غیرتشان جنس دیگری دارد. در جمعشان زیاد احساس غریبی نمی‌کنی چرا که انسان‌هایی خوش مشرب و شوخ هستند.

کولبرها رزقشان را در دل کوه از خدا طلب می‌کنند و تنها امید است که در هر قدم مشوقشان برای گام بعدی است. در این میان، هر از گاهی مسئولی سخن از ساماندهی کولبران و بهتر شدن اوضاع می‌گوید اما در عمل اقدامات چندانی صورت نمی‌گیرد! اینکه در جامعه‌ای افرادی بدین‌گونه امرار معاش می‌کنند به هیچ وجه زیبنده نیست. امید که مسئولین فکری به حال این مردمان نیکوسرشت اما کم‌اقبال کنند.