نجابت سپیدی برف، شهر در سکوت خفته سنندج را در آغوش کشیده بود و پشت پنجره خاطرات، کور سو نوری به بیرون درز می‌کرد؛ شهر، عاری از هیاهوی و مردمانی پاک و مهربان است که خسته از کار روزانه سر بر بالش نهاده و شاکر روزی هستند که خداوند، او و خانواده‌اش را سیر ...