عصری دلتنگ تابستانی که خورشید گرمای مهرش را هدیه می‌کرد، با او در کنار هم برای زخم‌هایمان به دنبال مرهمی بودیم... که طبیب آمد و با لبخندی تلخ، هیولای سرطان را برلب ترنم نمود و گفت هر دو مبتلا به سرطان هستید. استاد صابر که صبورانه لبخندش را چون همیشه بر لب داشت گفت؛ سرطان از مردن بهتر است و از آن پس هر دو در مطب پزشک حاذق شهرمان دکتر بایزید قادری در یک زمان شروع به شیمی‌درمانی کردیم.استاد صابر این هنرمند با اخلاق و اسوه ادب، صبورانه شاکر خدایی بود که ما را در معرض آزمایش خویش قرار داده بود. او مبتلا به چند سرطان بود و من لنف‌هایم آزارم می‌داد؛ هوای اتاق شیمی‌درمانی سنگین بود و پر از سکوت... و نگاه همراهان بیماران پر بود از سوال‌های بی‌جواب.
سرفه‌های بی‌امان استاد حنجرش را آزار می‌داد و ما نیز از دنیای هنر خطاطی و گویندگی گفت‌وگو می‌کردیم و رگهایمان بی‌امان سم کشنده داروی شیمی‌درمانی را در دهلیزهایمان عبور می‌داد.
حال استاد خوب نبود و من از نگاه‌های طبیب حاذق فهمیدم که فرصت، کوتاه است و درماند بی‌اثر؛ هر دو ماه‌ها برای رسیدن به بهبودی نسبی با هیولای بی‌امان سرطان که این روزها جان بسیاری را می‌آزارد جنگیدیم و من به لطف پروردگار به سوی بهبودی نسبی و استاد رنج بسیاری را تحمل می‌کرد اما این لبخند بود که صورت زردش را مهربان و باصفا می‌کرد... روزها گذشت و بعد از بهبودی نسبی خود، استاد صابر همچنان در مسیر مداوا بود و من چند باری به دیدنش در اتاق شیمی درمانی رفتم و گفتم من بهترم حالا نوبت توست؛ لبخندی تلخ بر لبانش متولد شدگ گویا خود می‌دانست که باید به ضیافت حضرت دوست برود و دیروز با خبر شدم که فرشته اجل دست‌های هنرمند خوشنویس کردستان را گرفته و او را به سوی مینوی خداوندی دعوت کرده است.
استاد محمدصابر صابر متولد ۱۳۲۴ شهرستان سقز، دانش آموخته انستیتو تربیت مربیان امور هنری تهران است. از سال 1361 زیر نظر اساتیدی چون امیرخانی و کابلی در زمینه خط نستعلیق و شکسته شروع به خوشنویسی کرد؛ اما خودش می‌گوید: «اولین مربی‌ام پدرم بود و بعدها که عاشق هنر خوشنویسی شدم نزد دایی‌ام استاد مهدی کمال کردستانی خط را فرا گرفتم. شروع جدی کار من در دبیرستان بود که دبیر هنرمان مرحوم احمد حواری نسب مشهور به ابوسعید وقتی خط مرا دید بسیار تشویقم کرد که این کار را به صورت جدی دنبال کنم.»زنده‌یاد صابر در سال 1352 مفتخر به اخذ گواهینامه ممتاز از انجمن خوشنویسان ایران شد و سپس به همراه جمعی از خوشنویسان سنندجی در سال 1364 انجمن خوشنویسان این شهر را تاسیس کرد و به مدت 11 سال سرپرست این انجمن بود.
دریافت درجه ۲ هنری از شورای ارزشیابی وزارت فرهنگ و ارشاد، تدریس در دبیرستان‌ها و دانشسراها و مراکز تربیت معلم تا زمان بازنشستگی بخشی از خدمات این استاد است و در حیات هنری خویش بیش از 50 خوشنویس در سطح ممتاز و فوق ممتاز را آموزش داد و شاگردان زیادی را تربیت نمود. این هنرمند نامدار در سن 74 سالگی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.
روزنامه روژان این مصیبت را به جامعه هنری و اعضای انجمن خوشنویسان به ویژه خانواده آن مرحوم تسلیت می‌گوید.
ایرج بهرام‌نژاد