ضروت وجود رسانه در نظام پیچیده اجتماعی امروز برکسی پوشیده نیست. جوامعی که بلندگوهای بیشتری برای فریاد کشیدن در اختیار دارند قطعاً در پیگیری مطالبات خود نیز موفق‌تر هستند.
در عرض حال رسانه‌های برخط باید گفت، سبکی نوین از ارتباطات انسانی که توانسته است به کمک تکنولوژی مرزها را در نوردد و در معادلات جوامع امروزی نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند. قدرت‌ها هرکدام به نحوی درصددند از این تریبون برای مشروعیت بخشیدن به جایگاه اجتماعی خود بهره ببرند و اگر زیر بار نروند آن را بی‌اعتبار یا تحریم! کنند.
از سوی دیگر اگر وجود رسانه را مانعی جدی بر سر راه دیکتاتوری و قدرت‌های سلطه‌طلب بدانیم واقعیت‌های جهان سوم به ویژه در جغرافیای خاور میانه ما را در استفاده از این ابزار قدرتمند مصمم‌تر می‌کند؛ به ویژه آنکه هنوز فریاد حق‌طلبی و آزادی‌خواهی ملت‌های فاقد رسانه در میان امواج سهمگین تولیدات رسانه‌ای نظام‌های سلطه‌طلب تروریسم تعبیر می‌شود. در چنین شرایطی، پایگاه خبری «روژان‌پرس»، جامعه مخاطب خود را در مسیری پرمخاطره و شکننده با پیچ‌های تند و تاریخی می‌بیند که عبور از آن مستلزم شناخت دقیق از پیچیدگی‌های دنیای سیاست است.
روژان‌پرس با برخورداری از پشتوانه ۴۰ سال تجربه کار عملی، بر خود واجب می‌داند به مثابه کارگاهی آموزشی، تجارب و اندوخته‌های خود را در اختیار نسل پرسشگر جدید قرار دهد و دست‌نوشته‌های ناپخته جوانان علاقه‌مند را بر یادداشت‌های تکراری برخی افراد که تنها خود را قیم کردستان و صاحب نظر و تحلیل وقایع می‌دانند ترجیح دهد.
با این‌حال خود را بی‌نیاز از آن دسته نویسندگان محدود و قلیل نیز نمی‌داند و به‌عنوان تریبونی عمومی همواره دیدگاه این بزرگواران را نیز به اقتضای منافع مردم کردستان منعکس خواهد کرد.
وجود رسانه‌ای مستقل با رویکردی انتقادی به‌دور از جنجال‌های مرسوم سیاسی و صرفاً با تکیه‌بر اصول کار حرفه‌ای، ضرورتی است که روژان‌پرس، بنا به اقتضای آن پا به عرصه حیات گذاشته و امیدوار است بتواند با بهره‌گیری از خرد جمعی پل ارتباطی قابل اعتمادی بین مردم و مسئولان باشد.
اعتقاد داریم «انتقاد» نه عاملی برای عقده‌گشایی و هتکِ حیثیت دیگران، بلکه ابزاری برای اصلاح امور است که باید کارکردی عمومی داشته و از هرگونه شائبه شخصی و منافع گروهی به دور باشد. با این‌حال، شهامت را نه در انتقاد صرف و نه در نوشته‌های تند و خشونت رسانه‌ای، بلکه در تبیین واقعیات جامعه و جستجوی یافتن راه حلی برای عبور از تنگناهای جامعه می‌دانیم.
شکی نیست که تمام نظام‌های حاکم و قدرت‌ها، به نحوی سعی در محدود کردن جریان آزاد اطلاع‌رسانی و یا حداقل هدایت آن دارند. با اعتقاد به این اصل، از اهل قلم و نویسندگان انتظار داریم در بیان مطالبات جامعه بهانه به دست جریانات افراطی ندهند؛ جریاناتی که نمی‌توان وجود آنان را در لایه‌های نظام حاکمیتی انکار کرد؛ اما اگر بدبینانه نیز قضاوت نکنیم در میان مجموعه مدیران کشوری، هستند افرادی که حل مشکل جامعه کُردی را نه در خشونت و نفرت، بلکه در گفت‌وگو و مصالحه می‌بینند. «روژان‌پرس» در کنار این طیف از مدیران بر استفاده از ظرفیت‌های قانونی برای رهایی از عقب‌ماندگی‌های مزمن تاریخی امیدوار است.
انتظار داریم نخبگان و اهل قلم ما را در این راه با ایده‌های سازنده و نقدهای خود همراهی کنند.