متاوِرس چیست؟

تازه‌های آی.تی- سرویس ترجمه روژان پرس: تا حدی، صحبت در مورد معنای «متاورس» شبیه بحث درباره معنای «اینترنت» در دهه 1970 میلادی است. در آن زمان شکل جدیدی از ارتباطات در حال ساخته شدن بود و هنوز کامل نشده بود و هیچ کس واقعا نمی‌توانست پیش‌بینی کند اینترنت در آینده چگونه خواهد.

متاورس به عنوان یک مفهوم برای مدت طولانی وجود داشته است- جهان دیجیتال و مجازی که در آن ما می‌توانیم هر شخصیتی را که می‌خواهیم برای خود انتخاب کنیم و با هم در پروژه‌های مشترک همکاری و یا بازی کنیم.

مارک زاکربرگ (خالق فیس بوک) برداشت خود از متاورس را این گونه بیان می‌کند: "اینترنتی که شما درون آن هستید، نه اینکه فقط به آن نگاه کنید". یکی از نمونه‌های متاورس تکنولوژی واقعیت مجازی (VR) است که در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

فیس‌بوک از زمان خرید شرکت سازنده هدست Oculus در سال 2014، سرمایه‌گذاری زیادی روی واقعیت مجازی انجام داده است و معتقد است که آینده واقعیت مجازی محدود به محیط‌های آموزشی و بازی‌های ویدیویی نیست بلکه هدف نهایی استفاده از توانایی تکنولوژی واقعیت مجازی برای ایجاد فضاهای آنلاین مشترک با قدرت رسانه‌های اجتماعی است که کاربران در آن می‌توانند با هم تعامل داشته باشند.

این ایده تا حدی قبلاً امتحان شده است– برای مثال، برنامه‌های (VR) زیادی وجود دارند که امکان معاشرت با دوستان را فراهم می‌کنند. اما در یک متاورس، تفاوت این است که کاربران لزوماً محدود به طیف باریکی از عملکردها نیستند که برنامه برای آنها تعیین کرده است، بلکه کاربران می‌توانند عملاً هر کاری را که می‌خواهند انجام دهند. به عبارتی دیگر متاورس دنیایی مجازی و تا حدی شبیه‌سازی شده از روی جهان واقعی است که ما در آن زندگی می کنیم.

برای مثال، در یک بازی تنیس واقعیت مجازی، بازیکنان می‌توانند به رقابت بپردازند و تنیس بازی کنند- همانطور که در تعدادی از بازی‌های ویدیویی واقعیت مجازی امروزی دیده می‌شود. با این حال، اگر بازیکنان نخواهند تنیس بازی کنند، چه؟! اگر بخواهند زمین تنیس را خراب کنند و به جای آن یک زمین بسکتبال بسازند چه؟! یا اینکه زمین بازی را ترک کنند و به تماشای یک کنسرت موسیقی بروند چه؟! یکی از ویژگی‌های کلیدی متاورس این است که به کاربر آزادی عمل تام داده می‌شود و فقط به یک نوع عملکرد و یا بازی خاص محدود نمی‌شود.

ایده متاورس صرفا به دلیل پیشرفت تکنولوژی نیست که در حال به تحقق پیوستن است. از زمان شروع پاندمی کرونا، بسیاری از مردم نیازهای خود را به صورت آنلاین برآورده می‌کنند. ما به صورت چشمگیری به کار، خرید و معاشرت دیجیتالی عادت کرده‌ایم، بنابراین ایده تجمیع همه این فعالیت‌ها در یک محیط دیجیتالی یکپارچه آنقدرها که چند سال پیش به نظر می‌رسید، عجیب نیست.

اما این تغییرات در سبک زندگی مردم چالش‌های اجتماعی را نیز به همراه دارد. زندگی آنلاین غیر قابل انکار است و روز به روز کاربران جدیدی به این سبک زندگی روی می‌آورند اما از طرفی فضای مجازی بستری مناسب را برای سود جویان و کلاهبرداران فراهم کرده است؛ از سرقت هویت و کلاهبرداری گرفته تا هک حساب های کاربری و سوء استفاده از کاربران.

با این حال، واضح است که هنوز مشکلات زیادی وجود دارد که باید قبل از اینکه زندگی خود را کاملا بصورت آنلاین بچرخانیم، برطرف شوند. در حالی که امروزه شاید به انجام بسیاری از فعالیت‌ها مانند خرید، سرگرمی، معاشرت و کار - در محیط‌های دیجیتال عادت کرده باشیم، اما به عنوان یک جامعه و از نظر تکنولوژی در مرحله‌ای نیستیم که بتوانیم وارد متاورس شویم و هنوز در ابتدای مسیر این پدیده‌ی نوظهور دنیای علم و فناوری هستیم.