تحلیلی بر سیاستِ دیپلماسی فعال در مرزهای فراموش‌شده کُردستان و هجمه‌های سازمان‌یافته علیه استاندار جوانش!
در بزنگاه‌های حساس تاریخ معاصر ایران، همواره هر روزنه‌ای که به‌سوی عقلانیت، گفت‌وگو و توسعه گشوده شده، با دیوارهایی از تخریب، انکار و واپس‌گرایی مواجه گردیده و فشار مضاعف و بیشتری را تجربه کرده است. کردستان، که سالها به دلایل مختلف به ویژه مسائل امنیتی خاص این منطقه در حاشیه توسعه ملی کشور قرار گرفته است، این روزها شاهد جنبش نوینی از دیپلماسی منطقه‌ای، همگرایی فرهنگی و شکوفایی ظرفیت‌های مرزی است؛ حرکتی که محور اصلی آن، استاندار جوان و خوش فکر کردستان است. بعد از حوادث تلخ ۱۴۰۱ در مناطق کردنشین انتخاب لهونی موجی از امیدواری در کردستان ایجاد کرد. بنابراین وی نه تنها یک مقام ارشد دولتی است، بلکه نماد مطالبه‌ای تاریخی است. او نماد نسلی است که می‌خواهد هویت کُردی را در چهارچوب قانون، توسعه، و دیپلماسی داخلی(دولت) و خارجی(کشورهای همسایه و اقلیم کردستان) بازتعریف کند. سفر بی‌سابقه استانداران چهار استان اقلیم کردستان عراق به سنندج و سپس تهران و امضای تفاهم‌نامه‌های اقتصادی، فرهنگی، گردشگری و آموزشی و احیای «مرز به‌مثابه فرصت توسعه» به‌جای «مرز به‌مثابه تهدید»، نشان از چرخشی تاریخی در رویکرد مدیریت عالی استان دارد؛ رویکردی که هم ریشه در هویت دارد، هم نگاه به آینده پر امید!
در میانه این گشایش کم‌نظیر با محوریت پروژه توسعه و استفاده از ظرفیت‌های اقلیمی کردستان ایران و عراق، متاسفانه پروژه تخریب این جوان مبتکر و دیپلمات شروع شده است و به جای آنکه این حرکت دیپلماتیک و اثرگذار مورد استقبال جریان‌های رسمی و رسانه‌ای کشور قرار گیرد، با موجی از حملات هدفمند و بعضاً خنده‌دار و محقرانه مواجه شد. کلیدواژه این هجمه‌ها حضور زنان سوارکار در مراسم استقبال است که در سنت سرزمینی کردستان، هم نماد عزت و مبارزه است و هم جلوه‌ای از مشارکت زنان در آیین‌های هویتی و جمعی. این حملات همگی با تیغ زبان و دلسوزی برای ناموس کوردها به استقبال پرخاشگرانه و انتقادی از این رویداد تاریخی آمدند و بدتر از آن رسانه‌ای که از بیت المال تزدیق می‌کند در کمپینی با عنوان «استاندار باید برود!»، رسماً وارد میدان حذف استاندار مردمی کوردستان شده‌است!
در این میان سوال مردم این است که چنین اقدام نمادینی که مورد استقبال افکار عمومی و قاطبه مردم کردستان است و عموم ماموستایان آئینی و مردمی در قبال آن موضع منفی اتخاذ نکرده‌اند، چرا باید این‌گونه از طریق تریبون‌های رسمی تخریب شود؟
پاسخ روشن است: آن‌ها نه با اسب‌سواری زنان کورد مشکل دارند، نه با سفر استانداران اقلیم کردستان. آنچه برایشان غیرقابل تحمل است، موفقیت یک استاندار کُرد سنی‌مذهب، خوش‌فکر، بومی و مورد وثوق مردم و نخبگان است که پروژه حاشیه‌نشینی تاریخی کردستان را برهم زده است.
رویکرد لهونی در ارتباط با اقلیم کردستان، نه رویکردی احساسی یا نمادین، بلکه بر پایه منطق توسعه پایدار است. در زمانی که ایران نیازمند گسترش همکاری‌های منطقه‌ای برای مقابله با تحریم، بیکاری و کاهش وابستگی به مرکز است، احیای تجارت مرزی، تبادل دانشگاهی، گردشگری سلامت و حتی دیپلماسی شهری و تجاری، فرصت‌هایی است که فقط مدیرانی با نگاه فراملی، توانایی بهره‌برداری از آن را دارند. برخلاف برخی مدیران فرمایشی که مدیریت را صرفاً امضای بخشنامه‌ها و تبعیت محض از تهران می‌دانند، لهونی مفهوم استانداری را به سطح یک «سفیر توسعه» ارتقاء داده است؛ سفیری که هم در تهران و اربیل(هولیر) مورد احترام است، هم در دل مردمان مریوان و بانه و سقز و سنندج جای دارد.
هجمه‌ها به لهونی تنها برآمده از تعصبات مذهبی یا جناحی نیست؛ بلکه تبلور یک فوبیای تاریخی از توانمندسازی کوردها در چهارچوب سرزمین ایران است. این همان ترسی است که با واژه‌هایی حاشیه‌ای و تاریخ مصرف گذشته چون «تجزیه طلبی»، یا «اختلاط زن و مرد و سر دادن وا اسلاما» بزک می‌شوند اما در اصل، از ریشه‌های عمیق تمرکزگرایی و انحصارطلبی سیاسی و عدم پاسخ به مطالبات تاریخی نشأت می‌گیرد.
رویکرد امروز استاندار کردستان الگویی از مدیریت عقلانی، بومی، ارتباط‌محور و توسعه‌گرا است که باید در سراسر ایران و به‌ویژه در مناطق مرزی و قومی گسترش یابد. کردستان ما سالها با مدیران پروازی، بخش‌نامه‌ای و بدون درک از بوم زیست آن منطقه و اداره مناطق قومی، هزینه‌های سنگینی را روی دست نظام سیاسی حاکم بر کشور قرار داده‌اند و بر فاصله انداختن بین خواسته ملت و دولت تاثیر داشته‌اند. لذا معتقدم حضور لهونی پاسخی است به این تاریخ شفاهی اشتباه مدیریتی، که سالها بر کردستان حاکم بوده است.
مردم ما این لحظات را به ذهن می سپارند که برخی رسانه‌ها و تریبون‌ها عامدانه و مغرضانه بر طبل نفی توسعه طلبی می کوبند و به جای حمایت از تفکرات توسعه طلبانه و دیپلماتیک یک استاندار کُرد اهل سنت، به ابزاری برای تخریب او تبدیل گشته اند؛ اما این رسالت ما مردم کردستان است که باید با صدای بلند اعلام کنیم که ما حامی تفکرات توسعه طلبانه دیپلمات جوان کردستان در قامت استاندار هستیم، ما حامی مدیرانی هستیم که از مرزها پل بسازند نه دیواری برای ملتشان!