یکی از مهم‌ترین شاخص‌های کیفیت زندگی شهری، توجه به فضاهای عمومی و بویژه پیاده‌روهاست. در انتهای بلوار کردستان سنندج، از زیرگذر بیمارستان توحید تا میدان لیلاخ، توسعه ساخت‌وسازهای تجاری بدون در نظر گرفتن نیازهای عابران پیاده موجب ایجاد پیاده‌روهایی با عرض محدود و ناکافی شده است. عرضی در حدود دو متر که به‌هیچ‌وجه در آینده پاسخگوی حجم تردد روزانه عابران این محور پرتردد نخواهد بود.
پیاده‌روها بیش از آنکه فقط مسیر عبور باشند، نمادی از کیفیت محیط شهری و احترام به حقوق شهروندان هستند. کم‌عرضی این فضاها باعث بروز مشکلات متعدد ایمنی، کاهش رفاه و نارضایتی عمومی می‌شود و در درازمدت زیرساخت‌های شهر را با چالش‌های زیادی مواجه خواهند کرد.
این وضعیت محصول نادیده‌گرفتن اصول طراحی شهری و غفلت ساختاری در فرایند صدور مجوزها و مدیریت شهری است. بی‌توجهی به اصلاح این معضل، مستلزم پرداخت هزینه‌های سنگین مادی و اجتماعی در آینده خواهد بود، هزینه‌هایی که بدون تردید بر دوش مدیران شهری و شهروندان سنگینی خواهد کرد.
سنندج برای توسعه‌ای پایدار، نیازمند رویکردی انسان‌محور در طراحی شهری است؛ رویکردی که در آن تامین فضای مناسب برای عابران پیاده، اولویت اصلی قرار گیرد نه صرفاً توسعه فیزیکی و افزایش ظرفیت ساخت‌وساز.
اگر امروز به این هشدارها توجه نشود، فردا جبران‌ناپذیر خواهند بود.