ثریا مطهرنیا معلم نمونه کردستانی و جزو 10 نامزد دریافت جایزه «واروکی»، در مراسم گرامیداشت روز معلم در سنندج گفت صحبت‌هایم با تکیه بر تجربه زیسته‌ام در کلاس‌های درس در مناطق محروم روستایی است.
به گزارش روژان‌پرس، وی به خاطراتی از سفر خود به اقلیم کردستان اشاره کرد و اظهارداشت: برای بازاریایی محصولات تولیدی تصیمیم گرفتم که از مرز تمرچین به کردستان عراق بروم؛ در مرز با سیل جمعیتی از زن و مرد و جوان مواجه شدم که برای کار کردن راهی کردستان عراق بودند. مشاهده تصویر شهید زین الدین در مسیر رفت و برگشت در کنار تصویر آواراگی مردم ایران برای لقمه‌ای نان حسی غریب در ذهن و قلب من ایجاد کرد و بارها با این حس گریستم، شهدایی که سر دادند تا ایران امن و مرفه باشد اما اکنون فقر و بیکاری به آن تحمیل شده است.
این معلم روایت دوم خود را به بحث فرار نخبگان جامعه اختصاص داد و افزود: در جریان سفری خارجی در فرودگاه امام خمینی با خانواده‌ای رو به رو شدم که آمده بودند تا فرزند دلبند و حاصل عمر و زندگی شان را برای کار و تحصیل به خارج از کشور بفرستند؛ مادر آن جوان مهاجر بی تاب بود و اشک می‌ریخت و من هم در آن حال و هوا بی اختیار با گریه‌ی آن مادر گریستم، آن زن از من پرسید؛ شما چرا اشک می‌ریزید؟ پاسخ دادم: این جوانان؛ پاره‌های تن ایران هستند و این‌ها که می‌روند؛ گویی عضوی از تن ایران جدا می‌شود.
مطهرنیا افزود: متاسفم زمانی مردم با اتوبوس جوانانشان را عارم جبهه می‌کردند برای دفاع از مملکت و تربت‌های پاکشان را با تریلی تحویل می‌گرفتند و امروز با اتوبوس از کشور خارج می‌شوند.
او سپس خطاب به رئیس دولت گفت: آقای پزشکیان من به صداقت گفتار و رفتار تو رشک می‌برم ولی قرار ما این نبود. امروز، معلمان کشور با کمتریت حقوق دریافتی بار سنگین تربیت نسل جوان را نمی‌توانند بر دوش بکشند در هفته معلم فریاد بلند معلمان را بشنوید.
وی گفت: کشور با شعار و تعارفات و تشریفات اداره نمی‌شود نمایندگان و مقامات محلی اگر از جنس مردم هستند مطالبه‌گر باشند نگذارند دامنه فقر و بیکاری بیش از این گریبان ملت را بگیرد.
او به استاندار جوان کردستان توصیه کرد مطالبه‌گر باشد و وضعیت استان را دریابد. به دولت پزشکیان کمک کنند که نظام آموزشی را از مهلکه نابودی نجات دهند.