قبل از هر چیز باید گفت اینجا یک کلمه را باید هزار بار ورز داد تا آماده انتشار شود؛ مخاطب باید واژگان را رمزگشایی کند. نوشتن اینجا اصلا کار ساده‌ای نیست شاید اگر ویکتور هوگو، سعدی شیرازی استاد سخن و برندگان نوبل ادبیات گذشته و حال در جغرافیایی خاص زندگی می‌کردند هرگز موفق به کسب آن افتخارات نمی‌شدند.
می خواهیم از اهمیت جغرافیا حرف بزنیم، یقین داریم که شعور جغرافیا در آینده حق را به حق‌دار می‌رساند. آب، هوا و خاک سرنوشت زمین را رقم می‌زند، همه‌ی ما می‌دانیم آب مایه‌ی حیات است، سرزمین‌هایی که در منابع آبی ثروتنمد هستند برگ برنده برتری جغرافیایی را در اختیار دارند و این عنصر حیاتی در کوهستان از دل زمین می‌جوشد. اصلا آب به معنای آبادانی است جایی که آب فراوان باشد به خودی خود آباد است نیازی به دستکاری بشر نیست. بحران آب در جهان جدی است.
هوای پاک دیگر رایگان یا ارزان نیست؛ این را کسانی درک می‌کنند که در شهرهای صنعتی روزانه با ماسک از خانه بیرون می‌آیند. شاید برخی‌ها توسعه را در استفاده از تکنولوژی روز یا برج‌های بلند و کارخانه‌های صنعتی تعریف کنند اما همه‌ی این‌ها طول عمر محدودی داشته و عوارض آنها یقیه زیستگاه را به زودی می‌گیرد و غیر قابل زندگی خواهند شد. آب و هوا محیط زیست را تنظیم می‌کند مثلا یک عربستانی هیچ وقت طاقت زندگی در سرمای دشت اوباتو را ندارد یا میوه انبه در شرایط طبیعی در سرما طاقت نمی آورد؛ شعور جغرافیا همین است. خاک را که خمیر مایه‌ی ساخت بشریت بوده با آب و هوا ترکیب کرده و جانداران هم را می‌آفریند.
خاک حاصلخیز از آغاز خلقت تا به حال مورد محل مناقشه مخلوقات کره زمین بوده و هنوزم هست. جغرافیای کوردستان به علت حاصلحیزی در شکل‌گیری تمدن نقش بسیار موثری داشته است، منابع طبیعی به عنوان ثروت ملی خداوند متعال آن را در سرزمین کوهستانی کوردستان فراوانی داده و همین امر سبب چشم طمع بیگانگان به آن می‌شود اما هر کسی در این خاک توان زیستن ندارند تنها کسانی می‌توانند در شرایط آب و هوایی آن طاقت بیاورند که ریشه‌ی عمیق در زمینش داشته باشند. طوفان‌های جغرافیایی ریشه‌های سطحی را از جا می‌کند و به سرزمین‌هایی که به آن تعلق دارند، بر می‌گرداند. وضعیت زمین و زمان به نفع ماست امیدواریم که توانسته باشیم مفهوم مطلب را به علتی که در مقدمه گفته شد رسانده باشیم.