سال‌هاست که بحث دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته در پیچ و خم مجلس، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام سرگردان است. هر بار که موضوع مطرح می‌شود، دیوارهای مخالفت بلندتر از قبل بالا می‌رود. یک روز ضررهای اقتصادی را بهانه می‌کنند، روز دیگر کاهش ساعت کاری را مغایر با توسعه کشور می‌دانند. برخی هم با نگاهی ایدئولوژیک، بین پنجشنبه و شنبه گرفتار بحث‌های بی‌پایان می‌شوند.
اما حالا که زمستان از راه رسیده و زمزمه "ناترازی انرژی" به گوش می‌رسد، ناگهان همه موانع برداشته می‌شود! یک امضای سریع، یک تصمیم دقیقه نودی و تعطیلی سراسری در کشور، آن‌هم بدون نگرانی از پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و آموزشی آن! مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل می‌شوند، روند آموزش مختل می‌شود، کار و زندگی مردم در هم می‌ریزد، اما گویا هیچ‌کس اهمیت نمی‌دهد.
چطور است وقتی صحبت از تعطیلی نظام‌مند و برنامه‌ریزی‌شده می‌شود، هزاران جلسه، کمیسیون و سمینار تشکیل می‌دهند، اما برای تعطیلی ناگهانی و بی‌برنامه، در کمتر از چند دقیقه تصمیم‌گیری می‌کنند؟ آیا این همان کشور‌داری مدبرانه است؟ آیا کسی به فکر نسل آینده، کسب‌وکارها و اقتصاد رو به زوال مردم هست؟ یا فقط زمانی که بهانه‌ای دستشان می‌رسد، درهای تعطیلی را بی‌محابا باز می‌کنند؟
تناقض‌ها بیداد می‌کند، منطق قربانی می‌شود و مردم، سرگردان میان تصمیم‌های سلیقه‌ای، هر روز بیش از پیش هزینه این بی‌برنامگی را می‌پردازند.