سنندج شهر فرهنگ و هنر در سالی که گذشت شاهد برگزاری اولین دوره‌های آموزشی، تحت عنوان تربیت مربی صلح در ایران بود. دومین دوره این گارگاه با مدرسی دکتر امید رشیدی استاد حقوق و وکیل پایه یک دادگستری، برگزار شد.
فراگیرندگان که اکنون تعدادشان بە بیش از ۶۰ نفر رسیدە است، آموزش دهندگان صلح، فرهنگ صلح و فنون رواداری در جامعه خواهند بود.
صلح در میان کلمات همواره با آرامش، زندگی، فرهنگ، دانش و خرد عجین و همنشین بوده است. در تاریخ صفحاتی که به پرچم سفید تزئین شده است، پر است از پیشرفت و حفظ کرامت انسانی.
خشوت، جنگ و تقابل‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی موجب از بین رفتن هر آنچه که میراث مشترک انسانی از فرهنگ، تمدن و دانش شده است؛ میراثی که می‌توانست سبب خوشبختی و بهروزی ما در جهان معاصر باشد.
چند فرهنگی و چند صدایی به یمن افزایش نفوذ رسانه‌ها، افزایش سطح دانش و آگاهی‌های اجتماعی و جابجایی‌های جمعیتی به پدیده‌ی شاخص جوامع امروزی بدل شده است.
هویت چند پارچه، دستاوردهای علوم انسانی و رشد باور علمی به عدم قطعیت نظریه‌ها یافته‌ها و باورها در اذهان اندیشمند، پارادیم صلح را به گفتمان ضروری امروز مبدل نموده است.
تربیت مربی برای صلح، لزوم در برگیری همە‌ی حیطه‌های دانش، ارزش و مهارت را ضروری می‌نماید، آموزشی که نمونه‌های آن در طول تاریخ به ندرت یافت می‌شود، کمی تجارب و منابع در این امر زندگی بخش، هم‌گرایی و هم‌افزایی دانسته‌ها را به میدان عمل فرا می‌خواند.
آینده جهان قطعا تابعی از آموزش‌های بین فرهنگی صلح خواهد بود و مبانیی که آغشته به فرهنگ از اصول فلسفه، جامعه شناسی، روانشناسی و روانشناسی اجتماعی اقتباس خواهد شد، می‌تواند راهگشای جدیدی برای تنش‌ها و چالش‌های جهان نو باشد.
روابط میان فردی، ارتباطات اجتماعی و مراودات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و روابط بین الملل، نیازمند باز تعریف مجدد بر اساس رابطه برنده- برندە خواهد بود. و اصول رواداری، پلورایسم فرهنگی و فکری و فرهنگ تساهل و تسامح با مخالفین از مبانی فکری این پویش اجتماعی است.
آموزش با همه پیچیدگی و ظرایف خود مطمئن‌ترین راه برای تغییر و نیل به توسعه پایدار انسانی است. آموزش صلح و مبانی و اصول آن به افراد و گروه‌های دارای منافع مشترک و بعضاً متضاد، می‌تواند جوامع را به آرزوی دیرینه‌ی خود که همانا آشتی و همزیستی مسالمت آمیز است، نزدیکتر نماید، آرمان‌شهری که در ادبیات، دین و فلسفه جلوه‌هایی از نتایج آن ترسیم شده است.
در پایان کلاس و آنگاه که فراگیرندگان از آموزش فراغت می‌یابند، برای مدتی به شبکه‌های اجتماعی می‌پردازند. اخبار متنوعی از خشونت خانگی، جنگ‌های بی‌پایان و افکندن بذر کین در میان جوامع، آنان را احاطه می‌کند و این شیوه‌ی تعامل دوگانه‌ی آموزش رواداری و تسامح با واقعیت‌های دنیای امروز، ضروت، چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی آن بیشتر از پیش خود را می‌نمایاند.