عمده‌ترین علت تمایل کم به اهدای اعضا، باورهای غلط و نگرش‌های نادرستی است که در ارتباط با اهدای عضو در میان مردم رایج است.
بسیاری از افراد از ترس، برای اهدا کردن عضو ثبت نام نمی‌کنند اگرچه این ترس اغلب بی‌اساس است. اهدای عضو و فرآیند مورد نیاز برای انجام آن تنها پس از بررسی و احراز شرایط خاص پزشکی نهایی می‌شود.
در اینجا برخی از باورهای غلط در مورد اهدای عضو اشاره می شود:
۱. بسیاری از مردم به اشتباه بر این باورند که وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد و قربانی حادثه به بیمارستان رسانده می‌شود اگر بیمار اهدا کننده عضو باشد، خدمات کافی برای نجات فرد انجام نخواهد پذیرفت، در صورتیکه هدف اول کار پزشکی حفظ جان بیمار است.
مسئله اهدای عضو وقتی مطرح می‌شود که بیمار دچار مرگ مغزی شده باشد. مرگ مغزی باید به‌وسیله دو پزشک مستقل مورد تأیید قرار گیرد. مرگ مغزی غیرقابل‌برگشت است، و معمولاً بیماران دچار مرگ مغزی طی چند ساعت یا حداکثر چند روز دچار ایست قلبی- تنفسی می‌شوند و فوت می‌کنند.
۲. بسیاری از مردم به اشتباه بر این باورند که در صورت بالا بودن سن، نمیتوانند برای اهدا عضو اقدام کنند، در صورتیکه هیچ محدودیت سنی برای اهدا وجود ندارد و جراح پیوند اعضا را ارزیابی می‌کند و به صورت موردی تصمیم می‌گیرد که آیا آنها مناسب هستند یا خیر.
۳. بسیاری از مردم به اشتباه بر این باورند که افرادی که عضو یا بافت اهدا می‌کنند، نمیتوانند مراسم خاکسپاری برگزار کنند، در صورتی که با بدن اهداکنندگان با مراقبت و احترام رفتار می‌شود و برای دفن می‌توانند تمام مراسم لازم را به جا بیاورند و هیچ کس نمی‌تواند ببیند که آنها عضو یا بافت اهدا کرده‌اند.
۴. بسیاری از مردم به اشتباه بر این باورند که بیماری‌ها مانع از اهدا می‌شوند در صورتی که تنها برخی از بیماری‌ها موجب می‌شود فرد نتواند اعضای بدن خود را اهدا کند و معاینات انجام شده توسط پزشک تعیین می‌کند که فرد آمادگی اهدای عضو را دارد یا مناسب این کار نیست.
۵. بسیاری از مردم به اشتباه بر این باورند که در اهدای عضو تمام اعضا را برمی‌دارند.
در صورتی که اهدای عضو تنها با رضایت قبلی متوفی یا خانواده عضو انجام می‌شود. آنها می‌توانند قبلاً رضایت خود را برای اهدای فقط برخی از اعضا اعلام کنند، مثلاً می‌توانند با اهدای قرنیه مخالفت کنند، اما رضایت خود را برای اهدای اعضای دیگر اعلام کنند.
*سفیر اهدای عضو از بیمارستان دکتر مسیح دانشوری