شایسته است ناظران و ناظمان قانون با همتی بیشتر به مقابله با ناهنجاری‌ها پرداخته و مخلان نظم و امنیت اجتماعی را تعقیب و به مجازات شایسته برسانند که خطاهای بزرگ از خلاف‌های کوچک آغاز می‌شود.
در چند روز اخیر در شهر مریوان حادثه‌ای روی داد که رنگش نشان از سقوط اخلاق و زنگش اعتراض به سکوت و سکون در برابر آسیب‌های اجتماعی بود. شنیده‌ها حاکی از آن است ناجوانمردی که زمام اختیار به کف نفس شهوانی سپرده به بهانه‌ی یاری به همسر باردارش زن همسایه را به خانه‌ی خویش می‌کشاند و سپس نیت پلیدش را برای تعرض و تجاوز به وی آشکار می‌کند که عفیفه‌ی نجیبه برای دفاع از حریم و حرمتش به تقلا می‌افتد و از بلندای ساختمان سقوط و پس از چند روز مداوای بی‌حاصل جان از کالبدش رها تا این بیداد را در محضر الله سر دهد و جسم لهیده را وا می‌نهد تا شاهدی بر خیره‌سری‌هایی باشد که در این جامعه و به اشکال گوناگون روی می‌دهد و همگان از شهروند و شهربان تا ناظر و مجری قانون در این سامان از آن مطلع اما بی‌تفاوت از کنارشان می‌گذرند.این حادثه در گام نخست با واکنش زنان مریوانی مواجهه و آن را خشونت علیه زنان تعبیر و با تجمع در برابر دادگستری خواهان اشد مجازات برای مجرم و برقراری امنیت برای زنان شدند. سپس مراسم تشیع پیکر این خاتون با شرکت گسترده و انبوه مردمی برگزار شد که خواسته اصلی‌اشان برقراری نظم و مقابله با قانون‌شکنان و مخلان آسایش و آرامش عامه بود.
خواسته این مردم از حقیقتی تلخ سرچشمه می‌گیرد و آن هم بی‌تفاوتی سازمان‌ها و نهادی ذیربط در برابر ناهنجاری‌های اجتماعی است که مکرر و متواتر در شهر روی می‌دهد و از عزمی جدی و پیگیر برای مقابله با آن خبری نیست و اگر هم بطور اتفاق دستگیری و تعقیبی بوده پیگیری چندانی نشده است.
به قرار مسموع بانی این جنایت قبلاً نیز مرتکب خلاف‌ها شده، اما به دلایلی که روشن نیست همیشه قصر در رفته و مصون از مجازات بوده است چرا؟!
نظم و نسق در جامعه از دو عامل است: نخست فرهنگ که حاصل تجربه و تعقل فردی و جمعی در بستر زندگی است که علیرغم نانوشته بودن اما قراردادی اجتماعی است و همگان خود را مقید به تبعیت از آن می‌دانند.
دوم مجموعه قوانین و مقرراتی است که دامنه و دایره‌ی زیست جمعی را مشخص و حرمت حریم افراد را محفوظ می‌کند.
در شهر ما مریوان این دو عامل دچار رخوت شده‌اند. فرهنگ اصیل مریوانی به واسطه‌ی تغییر و تبدیل سریع بافت جمعیتی و تنوع انسانی و فعالیت‌های اقتصادی و تهاجم فرهنگی دچار آسیب‌های جدی شده و ارزش‌های والای خود را از دست داده و این خلاء با تمایلات فردگرایانه و آزمندی و تبعیت از هوای نفس سرکش پر شده است.
در باب ناظران و مجریان قانون هم باید گفت که عزم جدی برای استقرار نظم و نسق و مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی در آنها مشاهده نمی‌شود؛ خاصه اینکه شرایط سخت اقتصادی در مملکت امرار معاش را دشوار و همگان را به کسب روزی به هر شیوه‌ای وادار می‌کند که عاملی مهم در ازدیاد جرم و جنایت است.
اینجاست که باید تأمل کرد و بر این روند زندگی تأسف خورد که روز به روز شاهد خالی شده روح و معنای آن از ارزش‌های انسانی هستیم. برون رفت از این گذران تلخ، همت جمعی را می‌خواهد، شهروند و شهربان باید از لاک بی‌تفاوتی خارج و هرکس به فراخور توان و مسئولیتش کمر همت بندد و برای دفع و طرد نارهنجاری‌های اجتماعی بکوشد.
شایسته است ناظران و ناظمان قانون با همتی بیشتر به مقابله با ناهنجاری‌ها پرداخته و مخلان نظم و امنیت اجتماعی را تعقیب و به مجازات شایسته برسانند که خطاهای بزرگ از خلاف‌های کوچک آغاز می‌شود.
و در نهایت پیشنهادی به اعضای محترم شورای شهر و شهردار باعزت دارم که به‌جاست یادمانی از این بانوی عفیفه که جان شیرین را در راه حفظ حرمت خویش قربانی کرد در مکانی مناسب برپا شود، تا همگان بدانند که جامعه همچنان بر ارزش‌های والا پایبند و آن را ارج می‌نهد.
آدرس کوتاه خبر:
