اخطار! کد ۷۷۰۰ از طبیعت

روژان پرس: از تولد سیاره زمین حدودا چهار و نیم میلیارد سال می‌گذرد و  بلایای طبیعی بسیار زیادی از  جمله بارش شهاب‌سنگ و عصر یخبندان و حکومت دایناسورها به خود دیده بود اما همچنان با نظمی بی‌نظیر  به هستی خود ادامه می‌داد تا اینکه نزدیک به ۲۰۰ هزار سال پیش در دامان طبیعت موجودی به اسم انسان هوشمند متولد شد و رفته رفته از مرحله ضعف در برابر طبیعت به مرحله سازگاری و بعد به مرحله استیلا بر طبیعت و همه موجودات آن رسید و بعد از آن مرحله دیگر طبیعت، روز خوشی به چشم ندید و هر روز به گونه‌ای متفاوت‌تر از دیروز در حال فریاد و داد و بیداد و نابودی است.

اما این تا کی این کره خاکی می‌تواند در برابر این روند تخریب دوام بیاورد؟ ۱۰۰ سال دیگر؟ یا هزار سال؟ هر رقمی که پیش‌بینی گنید ممکن است خیلی زود با تغییرات جدید انسانی بر روی زمین کل  معادله به هم بخورد. تا زمانی که انسان در مرحله سازگاری و همراهی با طبیعت بود، هر دو در نظم و آرامش به حیات خود ادامه می‌دادند تا اینکه زمین و زمان کابوسی به نام پیشرفت صنعت و تکنولوژی به خود دید. سرشت سیری‌ناپذیر انسان رویاهایش را به یک واقعیت تبدیل کرد و خاطره آن روزهای دوران ضعیفی و آسیب‌پذیری را با همه موجودات دیگر و طبیعت به فراموشی سپرد و با کارد و چاقوی برنده صنعت و تکنولوژی به جان همه موجودات دیگر و پیکر زمین افتاد و همه چیز را قربانی رسیدن به خواسته‌های خود کرد.  اما در عرض چه مدت از زندگی و عمر خود،  انسان توانست اینگونه این نظم و هماهنگی طبیعت را بر هم بزند و همه چیز را به یغما ببرد؟ بگذارید مسئله را قابل فهم‌تر کنم؛ اگر طول عمر کره زمین را فشرده کنیم و هر صد میلیون سال از عمر زمین را یک سال در نظر بگیریم الان می‌توان گفت زمین ۴۵ سال سن دارد اما انسان‌ها ۴ ساعت پیش به دنیا آمده‌اند و فقط یک دقیقه از عمر انقلاب صنعتی می‌گذرد! یعنی انسان‌ها فقط یک دقیقه است که به جان طبیعت افتاده‌اند اما در همین مدت کوتاه چه بر سر طبیعت آورده‌اند؟ هشت میلیارد و ۳۰۰ میلیون تن پلاستیک را تولید کرده و به طبیعت هدیه داده‌اند تا صدها و هزاران سال طبیعت  تلاش کند و آن را بازیافت کند! آلودگی‌هایی که ما تولید کردیم سالانه جان یک میلیون پرنده دریایی و حدودا صد میلیون پستاندار را می‌گیرد! سالانه حدود ۳۶ میلیارد تن دی‌اکسید کربن تولید و حدودا ۱۳ میلیون هکتار از جنگل‌های این کره سر سبز را تخریب می‌کنیم. مجموع این عوامل و هزاران عوامل دیگر ناشی از فعالیت‌های ما انسان‌ها میانگین دمای جهان را یک درجه سانتی‌گراد گرم‌تر کرده است. حالا دیگر باید تا حدودی قضیه این عنوان مطلب و اخطار جهانی و کد ۷۷۰۰ از طبیعت را درک کرده باشید.

در سراسر دنیا چند کد مشترک که به عنوان کد اضطراری هواپیما شناخته می‌شود وجود دارد که یکی از آنها کد ۷۷۰۰ برای اعلام وضعیت اضطراری در هوا است و زمانی که این سیگنال از طرف هواپیمایی ارسال شود برج مراقبت می‌فهمد که یک مشکل بزرگ و یک خطر جدی هواپیما را تهدید می‌کند!

واقعا چه تهدیدی بیشتر و جدی‌تر از تهدید این آمار و ارقام و بلایایی که ما داریم بر سر طبیعت می‌آوریم وجود دارد؟   

اگر همین امروز نسل انسان منقرض شود آخرین بطری شیشه‌ای که تولید کردیم ۴۰۰۰ سال دیگر تجزیه می‌شود؛ یا موادی که از پلاستیک درست کرده‌ایم ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال طول می‌کشد تا دوباره تجزیه شود! واقعا چه بر سر این کره خاکی آورده‌ایم؟ 

زمین با چرخه طبیعی و نظم بی‌نظیرش همه زباله‌های خود را در عرض مدت کمی دوباره تجزیه و به مواد آلی تبدیل می‌کند. مثلا برگ درختان که در فصل پاییز از درخت جدا می‌شوند و حتی خود تنه درختان یا علف‌ها و گیاهان پس از پوسیدگی و حتی لاشه حیوانات و جسد انسان‌ها هم ۴ دقیقه پس از فوت شخص، خود آنزیم‌های بدن شروع به تجزیه جسد می‌کنند و یا در طبیعت حیوانات گوشت‌خوار و در راس همه آنها کرکس یا لاشخورها لاشه حیوانات مرده را می‌خورند و مانع از گندیدگی و عفونت لاشه حیوانات در طبیعت می‌شوند و هزاران مکانیزم دیگر طبیعت برای تجزیه مواد طبیعی خود، همه این مواد پس از تجزیه حتی تبدیل به مواد الی و بسیار مفید برای خاک می‌شوند  اما زباله‌ها و پسماندهای انسان چی؟ 

آغوش همیشه پذیرای حیات و سرسبز طبیعت را تبدیل به جهنمی برای خود و سایر حیوانات کرده‌ایم. تا کی باید از خواب غفلت بیدار نشویم و همه جهان دست به دست هم با تشکیل سازمان‌ها جهت بازسازی و پاکسازی محیط زیست اقدام نکنیم.

گرم شدن کره زمین، تخریب محیط زیست، اسیدی شدن اقیانوس‌ها و مرگ جانداران دریایی، انقراض گسترده و از میان رفتن تنوع زیستی و حتی انقراض نسل انسان‌ها در آینده‌ای نه چندان دور و نابودی حیات بر روی کره زمین و هزاران مورد دیگر از نتایج مرگبار اقدامات و دخالت‌های نادرست ما  انسان‌ها  در طبیعت است.

همه ما در قبال حفظ محیط زیست و مراقبت از زمین مسئول هستیم و هرچه در توان داریم اعم از رها نکردن زباله‌ها در محیط، پاکسازی محیط از زباله و... به بقای زمین کمک کنیم؛ شاید در نگاه اول کار بیهوده و ناچیزی به نظر برسد اما به این فکر کنید هر روز هر نفر در جهان یک بطری پلاستیکی در محیط رها کند. با احتساب اینکه کره زمین ۸ میلیارد نفر جمعیت داشته باشد و وزن هر بطری پلاستیکی خالی ۲۰ گرم باشد روزانه ۱۶۰ هزار تن زباله پلاستیکی تولید می‌کنیم و بر عکس اگر هر نفر یک بطری پلاستیکی که در طبیعت رها شده جمع کند ۱۶۰ هزار تن از بار زباله‌های رها شده در طبیعت کم می‌شود. پس یک اقدام هر چند به ظاهر کوچک ما می‌تواند نتایج بسیار بزرگی داشته باشد. نگذاریم وضعیت کره زمین از این که هست بدتر شود.