پریا سعیدزاده هنرمند جوان سقزی نقاشی می‌کشد و شعر می‌سراید اما آنگونه که خود می‌گوید و آثارش نشان می‌دهد بیشتر دغدغه زنان را دارد. او از نقاشان مستعد نسل جوان به شمار می‌آید و حدود ۳ سال است به صورت حرفه‌ای نقاشی کار می‌کند. نمایشگاه “ژن نیشتمانه” و “ژیان به کاتی ژنایه‌تی” دو تجربه وی از کار نمایشگاهی است.
با این هنرمند جوان گفت‌وگو کرده‌ایم که تقدیم حضورتان می‌شود:
* به عنوان مقدمه اگر ممکنه خودتون را برای خوانندگان روژان معرفی کنید.- پریا سعیدزاده، هستم متولد سال ۱۳۷۳ از سقز، دانشجوی ارشد پژوهش هنر، شاعر، نقاش و مدرس نقاشی کودکان هستم.
* چگونه شد وارد دنیای هنر شدید؛ چند ساله که به کار هنری می‌پردازید و چگونه وارد دنیای شعر و نقاشی شدید؟ مشوق شما چه کسی بود؟
- در زمینه ادبیات بیشتر از ده سال است که کار می‌کنم و همین‌طور سه سال است که نقاشی را حرفه‌ای آغاز کرده‌ام.
من هرگز سعی نکردم که وارد دنیای شعر بشم چون احساس می‌کنم دنیای شعر برای من چیزی بود که همیشه آنجا بوده‌ام و آنجا متولد شده‌ام. علایقم به ادبیات از کودکی جسته گریخته آغاز شد و نقاشی در یک برحه‌ی زمانی چیزی همچون پناه بردن به آن دنیا که باعث تسکین روحم شده بود باعث ورودم به دنیای نقاشی شد.
در باره مشوق من نیز باید بگویم تنها کسی که همیشه من را تحت هر شرایطی باور داشته مادر نازنینم بوده است.
* از خلق اولین اثرتان چه خاطره‌ای دارید و چه سالی بود؟
- اولین نقاشی که به صورت حرفه‌ای آغاز و خلق کردم یک منظره‌ی پاییزی پر از حس‌های شاعرانه بود که هنوز لذتش برایم قابل لمس است؛ پس از این تابلو، تمامی کارهایم تا به امروز حول محور موضوع زنان و پرتره زنان با معضلات اجتماعی بوده است.
* بیشتر به شعر علاقه دارید یا نقاشی؛ چرا؟
- تمایز قائل شدن بین این دو حرفه‌ای که زندگی‌ام با آنها آمیخته شده سخت است. هر دو برای من پناگاهی همیشگی هستند که از تمامی رنج‌ها و دغدغه‌ها... به آنها پناه خواهم برد.
* تعریف شما از هنر به طور کلی و نقاشی و شعر به‌طور اختصاصی چیست و هنر چه نقشی می‌تواند در زندگی انسان داشته باشد؟
- هنر از دیدگاه من راهی برای رسیدن به کمال و شناخت زیبایی‌های جهان و پناه‌گاهی برای بشریت است.
هنر در زندگی انسان تاثیرات فرهنگی به سزایی داشته و خدمت‌های زیادی را در طول تاریخ با آثار به جا مانده به جامعه‌ی بشریت کرده است.
همچنین از بعد شخصی‌تر بهش نگاه کنیم بر آرامش روح بشر و رهایی از رنج‌ها و درد‌ها بسیار تاثیرات مثبتی داشته.
* در حوزه نقاشی و نقاشی بیشتر در چه سبک‌هایی کار می‌کنید با چه گروه و افرادی کار کردید؛ چند اثر خلق کردید و چند نمایشگاه و در چه شهرهایی دایر کردید؟- بیشتر آثارم در سبک اکسپرسیونیسم هست. به این سبک علاقه دارم چرا که معتقدم این سبک احساسات درونی و حالات ذهنی خالق اثر را بیشتر نشان می‌دهد و باعث ارضای روح انسان می‌شود.
تا کنون حدود ۸۰ اثر خلق کرده‌ام و دو نمایشگاه انفرادی با موضوع زنان با عنوان‌های (ژن نیشتمانه: زن وطن است) و (ژیان به کاتی ژنایه‌تی: زندگی به وقت زنانگی) در سقز دایر کرده‌ام.
* نقش این نمایشگاه‌ها را در گسترش هنر نقاشی چگونه می‌بینید. چه تاثیری در کار شما داشت؟
- قطعا فعالیت‌های هنری و به نمایش گذاشتن و به اشتراک گذاشتن آن با عموم بر جامعه تاثیرگذار است و من از آنجایی که دغدغه حقوق زنان را دارم سعی کرده‌ام از طریق نمایشگاه‌هایم به گونه‌ای هم فرهنگ‌سازی کرده باشم و هم برای جامعه‌ی زنان در پی عدالت‌خواهی کاری کرده باشم.
من بشدت معتقدم بشر هرگز نباید متوقف شود. در هیچ سطح و هیچ جایگاهی حتی در مقام استادی، چراکه هرچقدر می‌آموزیم تازه می‌فهمیم هیچ نمی‌دانیم؛ به همین خاطر نمایشگاه‌ها قطعا برای من از سوی افرادی که نقدهای سازنده داشته‌اند باعث پیشرفت شده است و انسان همواره باید تجربه کند و تجربه‌هایی که از نمایشگاه‌ها کسب کرده‌ام برای بهتر شدن این من در مسیرم بسیار مفید بوده است.
* از دستگاه‌های دولتی نظیر ارشاد و حوزه هنری و انجمن‌های هنری چه توقعی دارید؟
- من به نوبه‌ی خود هیچ انتظار حمایتی ندارم! همین که سنگی جلوی پایمان نگذارند کافی‌است.
* از کدام‌یک از نقاشان کردستان و ایران الگو گرفتید و آثار کدام‌یک را فاخر می‌دانید؟
- خب شاهد هنرمندان بسیار فاخر در این حوزه و دیگر بخش‌های هنری هستیم. منتها من شخصا آثار استاد هادی ضیاالدینی را بسیار دوست دارم و به راستی خدمت بسیار ارزشمندی به فرهنگ کُردی کرده‌اند و ایشان نامیرا هستند.
همچنین ایران درودی جدا از آثار بی نظیرشان همیشه برای من الگوی یک انسان کامل با تفکرات و اندیشه‌های والا و روشن بوده‌اند.
* اگر نکته‌ای هست و من در سوالاتم بدان اشاره نکردم لطفا توضیح دهید.
- سپاس از شما و روزنامه خوبتون.
دو نکته‌ای که می‌خوام به صحبت‌هام اضافه کنم اینه که اولا آرزوی داشتن یعنی در واقع ساختن جامعه‌ای عدالت‌خواه را برای زنان با تمام وجود دارم. دوم اینکه، آدمی نباید دست از رویاهاش بکشه... هیچ وقت و هرگز تحت هیچ شرایطی.
* گفتید که به تدریس و آموزش کودکان هم در زمینه نقاشی مشغول هستید. شیوع ویروس کرونا چه تاثیری بر کار شما گذاشته؟
- قطعا همچون تمامی حرفه‌ها و کارها تاثیرات منفی خود را بر روال کار و کلاس‌های ما نیز داشته، به امید پایان این اپیدمی برای بشریت.
منبع: روزنامه روژان شماره 547 شنبه 27 آذر